همه‌اش با هم؟!

دنیای بزرگیه

انقدر بزرگ که شاید نفهمی کدوم جبهه سیاسی درست میگه

انقدر بزرگ که نشه همه طرفدارای تیم هارا درک کرد

انقدر بزرگ که نشه همه فلسفه هاشو خوند

انقدر بزرگ که نشه همه جاهاشو دیدی

انقدر بزرگ که نشه طعم هر نوع رابطه‌ای رو چشید

انقدر بزرگ که نشه همه رو راضی کرد

انقدر بزرگ که نشه هر مکتبی رو امتحان کرد

انقدر بزرگ که نشه همه غذا ها رو مزه کرد

انقدر بزرگ که نشه هر مذهبی رو تایید یا رد کرد

انقدر بزرگ که نشه همه لذت هارو توش تجربه کرد

انقدر بزرگ که نشه با همه آدما معاشرت داشت

انقدر بزرگ که نشه هر حرفه‌ و تخصصی رو تجربه کرد

خلاصه که خیلی بزرگه

پس شاید نتونی بهترین رابطه رو تجربه کنی

شاید نتونی بهترین شغل و تخصص رو پیدا کنی

شاید نتونی حرفه‌ای ترین آدم در شغلت بشی

شاید نتونی بهترین مکان ها رو تجربه کنی

شاید نتونی خوشمزه ترین ها رو بچشی

شاید نتونی به خیلی چیزا برسی

ولی خب دلت همه شو میخواد

و می‌دونی که وقت کافی نداری

و می‌دونی عمرت کفاف نمی‌ده

و می‌دونی که پتانسیل همه اش رو نداری

و می‌دونی بعد از خیلی تجربیات دیگه نمیشه مثل آدم قبل شد

پس راهی نداری...

به جای اینکه دایرةالمعارفی باشی که همه نگرانیت کامل بودن باشه

باید رمانی باشی که هر ورقش رو عاشقانه مینویسی

... و البته بهترین رمان هیچ وقت وجود نداره