یک ساختمان دیگر در شهر میامی آمریکا فرو ریخت.
این سومین ساختمانی است که در ماه جاری در شهر میامی آمریکا فرو می ریزد. در حالی که زیرساخت های آمریکا بسیار فرسوده است، به نظر می رسد آمریکاییها فعلا درگیر مسایل و مشکلات بسیار مهمتری بوده و فرصت بازسازی و مرمت بافت شهری خود را ندارند.
بعنوان مثال، پیشتر اشاره کردیم که غولهای تکنولوژی مانند اپل و گوگل و غیره، شکلک زن ریشو را به مجموعه شکلک های قابل استفاده در نرم افزارهای خود اضافه کرده اند.
اخیرا هم از شکلک مَردِ حامله رونمایی شد.
البته علاوه بر مرد حامله، یک شکلک هم برای «شخصِ حامله» در نظر گرفته شده. اینجا «شخص» یعنی فردی که نه مرد است و نه زن، یا به عبارت دیگر خنثی است، که می شود همان که از قدیم گفته اند «مخنث».
یک شکلک هم برای «شخص تاجدار» در نظر گرفته شده که جایگزین شکلک های پرنس (مذکر) و پرنسس (مونث) می شود. به این ترتیب از این به بعد مخنث ها هم می توانند به سلطنت برسند!
بنابراین، تغییر هویت زنان به مرد، و تغییر هویت مردان به زن اولویتی بسیار بیشتر از بازسازی زیرساخت های فرسوده ای دارد که به تدریج روی سر آمریکاییها آوار می شود.
یکی از ویژگیهای جالب توجه در آمریکای نولیبرال، روند رو به رشد تمایل به تجزیه طلبی در ایالت های آمریکاست.
اخیرا یکی از مراکز نظرسنجی در آمریکا، نتایج نظر سنجی خود در خصوص تمایل به تجزیه ایالت ها را منتشر کرد. بر اساس این نظر سنجی، دو سوم از رای دهندگان به حزب جمهوری خواه، خواستار تجزیه تکزاس و دیگر ایالت های جنوبی آمریکا بودند. همچنین حدود نیمی از رای دهندگان به حزب دموکرات، خواستار تجزیه کالیفرنیا و ایالت های غربی ایالات متحده بودند.
با وجود چنین جمعیت کثیری از استقلال طلبان در ایالت های آمریکا، باید دید آیا رژیم آمریکا حاضر خواهد شد نسبت به خواست و اراده عمومی تمکین کرده و اجازه جدایی و خودمختاری و استقلال به این ایالتها بدهد؟!
به هر حال اجداد آمریکاییها سیصد سال پیش یک قانون اساسی نوشتند که مورد تایید خودشان بود. چرا باید خواسته های نسل های قبلی به نسل فعلی آمریکا تحمیل شود؟! چرا رژیم آمریکا حاضر نمی شود این قانون اساسی را مجددا به رفراندوم بگذارد تا مشخص شود امروز چند درصد از آمریکاییها هنوز آن را قبول دارند؟!
جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا پیش از این مدعی شده بود افغانستان در حقیقت سه کشور است که بصورت مصنوعی به هم چسبانده شده اند، و راه حل مشکلات افغانستان را، تجزیۀ آن به سه کشورِ مستقل دانسته بود. اظهار نظرهای مشابهی هم از سوی مقامات آمریکایی در خصوص ایران و سایر کشورها شده است.
علاوه بر این در همان روزهای نخست ریاست جمهوری، آنتونی بلینکن وزیر خارجه بایدن اینطور اظهار کرده بود:
هر چه بیشتر ما و دیگر دموکراسی ها نشان دهیم که ما می توانیم مطالبات را، نه فقط برای مردم خودمان، بلکه برای یکدیگر برآورده کنیم، به همان میزان می توانیم دروغ کشورهای اقتدارگرا را آشکار کنیم که خیلی دوست دارند ادعا کنند راه آنها شیوه بهتری برای برآوردن نیازها و آرزوهای مردم است. ما وظیفه داریم ثابت کنیم ادعای آنان غلط است.
پس مساله این نیست که آیا ما دموکراسی را حمایت می کنیم یا خیر، بلکه مساله این است که چطور از دموکراسی حمایت می کنیم.
ما نیروی الگو کردن خودمان را به کار خواهیم برد (We will use the power of our example). ما دیگران را تشویق می کنیم تا اصلاحات کلیدی را اجرا کنند، قوانین بد را لغو کنند، با فساد مبارز کنند، و عملکردهای خلاف عدالت را متوقف کنند. ما برای رفتار دموکراتیک ایجاد انگیزه می کنیم.
خلاصه اینکه بلینکن ادعا می کرد قرار است دولت بایدن در داخل آمریکا طوری عمل کند که الگویی برای سایر کشورهای جهان شود.
الان فرصت بسیار خوبی است که دولت فدرال آمریکا از نیروی الگو کردن خودش استفاده کند و الگویی برای سایر کشورها شود. حال که جمعیت آمریکا بیش از هر زمان دیگری واگرا شده و بر اساس آمارها بخش های وسیعی از آمریکاییها خواستار جدایی ایالت هایشان از ایالات متحده آمریکا هستند، بهترین زمان است که دولت فدرال آمریکا زمینه را برای تجزیه ایالات متحده فراهم نموده و با این کار به مردم افغانستان و عراق و ایران و چین و روسیه و دیگر کشورها ثابت کند با تجزیۀ کشور می شود بر مشکلات فائق آمد!
ایالت های غربی می توانند با خیال راحت زنان ریشو و مردان حامله پرورش دهند، و ایالت های جنوبی هم می توانند صنایعشان را احیا کنند و زیرساخت های فرسوده خود را ترمیم نمایند. به این می گویند بازی برد-برد.
البته بعید به نظر می رسد دولت بایدن حتی عُرضه انجام همین کار را هم داشته باشد. به احتمال زیاد، بایدن هم پس از پایان دوره چهار ساله ناچار خواهد شد به مردم آمریکا یادآوری کند که دولتش سه گل زده و یکی هم خورده.
نولیبرالهای ما وقتی گند کارشان بالا می زند فرار می کنند و به آمریکا پناه می برند. حال باید ببینیم نولیبرالهای آمریکایی وقتی کارنامه مشعشعشان رونمایی شود به کجا متواری خواهند شد. شاید حمایت های آمریکا از عربستان سعودی به همین دلیل باشد که بالاخره یک نقطه ای از عالم از مواهب و دستاوردهای دموکراسی نولیبرال در امان بماند تا در موقع اضطرار جایی برای فرار وجود داشته باشد.
به هر حال همین عربستان بود که بن علی، رئیس جمهوری مخلوع تونس را پناه داد. همینطور عیدی امین، رئیس جمهور اسبق اوگاندا. باید دید آیا بالاخره یک رئیس جمهور آمریکا هم میهمان دایمی پادشاه ریاض خواهد شد؟
