تا حالا شده وقتی که داری متنی رو تایپ می کنی با خودت فکر کنی که کدوم دکمه صفحه کیبورد رو دوست داری؟!
من دکمه دیلیت رو خیلی دوست دارم،هر چی ساختی،هر چی بافتی،هر چی زخم،هر چی رنج،هر چی خوشی،هر چی غم،هر چی عشق و...همه در کثری از ثانیه پاک میشه.
حسی که انگار اصلا نبودی،یک عدم حضور مطلق،یه بی وزنی عجیب.
درست مثل قبل از اینکه بخوای به این دنیا بیای.فقط انرژی بودی.
دکمه کنترل،زد هم خوبه ولی به پای دیلیت نمی رسه.
چون بعد از کنترل،زد همه چیز به گذشته برمی گرده و تو باید دوباره برای ساختنش تلاش کنی شاید بعد از هزار بار بشه شاید هم نشه و تو باید هی کنترل،زد رو بزنی و ...
دکمه اینتر رو هم دوست ندارم چون تو رو پرت می کنه به آینده.اصلا نمی دونی قراره چی بشه،همه چیز مبهم و نامعلومه.
برای من دکمه دیلیت مثل زندگی قبل از تولد هست.
دکمه دیلیت برای خیلی ها مثل مرگ هست،دیلیت و تمام.
بعضی ها عاشق آلت و شیفت هستند تا پرت بشن به یه دنیای دیگه.
بعضی ها هم عاشق آلت و کنترل.
دیلیت خیلی با مرامه،به حرفهات گوش می ده،هی تایپ می کنی،هی درد و دل می کنی ولی قبل از سیو دکمه دیلیت رو می زنی و تمام.
دیلیت راز نگهداره.
آخرش هم هیچکس نمی فهمه چی نوشتی،کی بودی،تو سرت، تو دلت چی بود و چی گذشت.دیلیت و تمام.
من دیلیت تو کدوم؟!
