ویژگی‌های زیادی هستن که باعث میشن ما دستاوردهای مختلفی داشته باشیم اما احتمالا فقط یکی عامل موفقیت بلندمدت در تمام زندگیه: انضباط شخصی.
سال 2013 یه تحقیقی انجام شده که نشون داده آدم‌هایی که کنترل و انضباط شخصی بالاتری دارند افرادی شادتری هم هستند چون تصمیمات درست‌تر رو خیلی راحت‌تر می‌گیرند و سبک رفتار سالم رو انتخاب می‌کنن بدون اینکه ناراحت یا نگران بشن
می‌دونستین برخلاف اونچه تصور میشه، انضباط شخصی یه رفتار اکتسابیه یعنی با تمرین و تکرار روزانه می‌تونیم اون رو یاد بگیریم؟
انضباط شخصی یعنی بر اساس افکارتون عمل کنید نه بر اساس احساسات و یه کاری رو بدون توجه به اینکه چه حسی بهش دارید، انجام بدید.
انضباط شخصی باعث میشه زندگی رهاتری داشته باشید چون این کار به شما کمک می‌کنه تصمیمات سالم‌تری بگیرید و فقط از روی احساسات تصمیم‌گیری نکنید.
5 تا روش برای رسیدن به انضباط شخصی از قول مجله فوربز
1- از چیزهای وسوسه‌بر‌انگیز دوری کنید یعنی اونهارو از جلو چشم‌تون برشون دارید و محیط رو متناسب با اهداف‌تون کنید چون همونطور که از قدیم گفتن از دل برود هر آنچه از دیده رود!
2- سالم و مرتب غذا بخورید چون تحقیقات نشون داده کم شدن قند خون باعث کم شدن اراده آدم میشه و گرسنگی از قدرت تمرکز مغز کم می‌کنه و مغز به جای تمرکز روی اهدافش، به رفع گرسنگی و جبران قند خون توجه می‌کنه.
3- منتظر زمان مناسب و داشتن حس خوب به این کار نباشید چون تغییر روتین همیشگی، کار راحتی نیست و مغز در برابر ساخت عادت جدید مقاومت می‌کنه چون براش راحت‌تره کار همیشگی‌شو ادامه بده پس بهش توجه نکنید و فقط شروع کنید.
4- برای خودتون زمان استراحت، جایزه و هدیه در نظر بگیرید چون اگه خیلی به خودتون سخت بگیرید ممکنه ناامید بشید و جا بزنید و به عادت‌های قبلی‌تون برگردید. انضباط کار سختیه پس برای حفظش به خودتون جایزه بدید.
5- خودتون رو ببخشید و ادامه بدید چون همیشه همه چیز اونطور که برنامه‌ریزی کردید پیش نمیره و مسیرتون بالا و پایین خودشو داره پس وقتی لغزشی پیش اومد به جای حس گناه و عذاب وجدان، خودتون رو ببخشید و درس بگیرید و به راه‌تون ادامه بدید.
پ.ن. این مطلب رو هم علی دادپی در کانال تلگرام خودش به نام خیابان فرصت نوشته که درباره انضباط شخصیه و من یه بخشی از اون رو اینجا میذارم:
ویل اسمیت می‌گوید: خیلی از اوقات آدم‌هایی را در جاهایی مثل فرودگاه و خیابان می‌بینم که می‌آیند جلو و می‌گویند «ویل٬، ایول داری! من می‌خوام عین تو باشم، می‌خوام بازیگر بشم! می‌خوام مشهور باشم! عین خود تو!». بعد من میشینم فکر می‌کنم که اینها می‌خواهند من باشند ولی هیچ‌کدام‌شان نمی‌خواهند مثل من کار کنند. تفنگدارها یک ضرب‌المثل دارند. آنها می‌گویند همه می‌خواهند به بهشت بروند ولی هیچکس نمی‌خواهد برای رسیدن به بهشت بمیرد. ۹۹ درصد این آدم‌ها نمی‌خواهند تلاشی کنند که برای رسیدن به هدف و رویایشان لازم است. آنها نمی‌خواهند نظم و انضباط فردی لازم را بپذیرند و به اجرا بگذارند. یک چیزی به سادگی غذا و غذا خوردن را طوری انتخاب می‌کنند که به نفعشان نیست. وقتی همه دنیا دارد بهت حمله می‌کند هر روز داری تصمیماتی را می‌گیری که به نفعت نیست. باید این انضباط را داشته باشی که بتوانی تصمیم درست را بگیری. بار اولی نیست که ویل درباره انضباط و نظم کاریش حرف می‌زند. او بارها گفته است که خودش کنترل رویدادها را به دست گرفته است و نمی‌گذارد آدم‌هایی که هیچ نقشی در موفقیت یا زندگیش ندارند و نداشته‌اند، احساسات و حالات روزانه‌اش را کنترل کنند. نظم او در کارها در هالیوود مثال زدنیست. او همیشه خود را برای هر موقعیتی آماده می‌کند، تمرین می‌کند و با مهارت به اجرا می‌گذارد. برای همین است که نه تنها یک هنرمند است بلکه یک کارآفرین موفق هم به شمار می‌آید.
پ.ن. این مطلب در مجله ترجمان هم در رابطه با همین موضوعه و خوندنش توصیه میشه.
لینک‌های من: اینستاگرام - وب‌سایت
