داشتم افکارم رو به زبان میاوردم... یه جورایی ترسناک میشه. احساس کردم اگر قرار بود همیشه همینجوری میبودم و فکرهام رو به زبان میاوردم... اوضاع خیلی بد می شد...می دونم خیلی سخته و مسیری که قراره طی کنم اصلا ساده و آسون نیست... اما برای همینه که زندگی می کنم.
این زندگی منه و نمیتونم ازش دست بکشم. زندگی با چالش هاش قشنگه و معنا پیدا میکنه.
