به این فکر می‌کردم که به عنوان اولین نوشته‌ام در ویرگول چی بنویسم.
قبول دارید؟
در هر تصمیم یا کار جدیدی که شروع می‌کنیم، یا هر بار که در محیط تازه‌ای قرار می‌گیریم، اولین قدم معمولاً سخت‌ترین قدم ممکن هست.
گویی وزنه‌ای بزرگ و سنگین رو بر روی پای اقدام‌مون حس می‌کنیم.
وزنه‌ای که در گام اول، یارای برداشتنش رو نداریم،
و برای برداشتن یک قدم به جلو، نیاز داریم تا فشار و انرژی بیشتری رو بر روی پاهامون تحمل کنیم.
اما خبر خوب اینه که با برداشتن همین قدم اول، هر چقدر هم که سنگین، خودمون رو برای قدم‌های سبک‌تر بعدی آماده می‌کنیم.
با هر قدم، تو گویی حس می‌کنیم وزنه‌هایی که تا پیش از اون به پای اقدام‌مون متصل بودند، دارن مدام سبک و سبک‌تر میشن تا اینکه در نهایت، دیگر اثر از وزنه‌ای نخواهد بود.
و حالا سبکبارتر و مطمئن‌تر از وقتی که قدم اول رو برداشته بودیم، حرکت می‌کنیم و رو به جلو گام بر می‌داریم.
