در زندگی ما همیشه انتخاب های متعددی وجود داشته. انتخاب های خود، بد، مسخره یا هر گزینه دیگری. مثلا اینکه بریم دانشگاه دولتی شهر دور یا دانشگاه غیر دولتی شهر خودمون یا اینکه ماشین پژو بخریم یا پراید؟ خوبی این انتخاب ها اینه که دست خودمونه.
امروز سر به سینما زدم و این بار فیلمی از گروه هنر و تجربه رو دیدم. در سالنی بسیار جالب که اون رو VIP نامیده بودن و کلا ده تا صندلی داشت. نام فیلم "پاپ" بود. و پوستر فیلم یک مرد در حال نواختن ساکسیفون. داستان از سه تا بخش درست شده بود که در عین مجزا بودن به یکدیگر کاملا مرتبط بودند. نام فیلم از بخش وسطی انتخاب شده بود که از همه بخش ها تامل انگیز تر بود. داستان یک مرد سیاه پوست بوشهری که بزرگترین دغدغهاش حضور سیاه پوستان در عرصه های بزرگ جهانیست. دختری نویسنده و شاعر داشت که حدود 20 سال یا بیشتر سن داشت. پسرکی شیفته نوشته های او شده بود اما دخترک چون سیاه بود، دوست خود که سفید پوست بود رو برای قرار های حضوری با پسرک معرفی میکرد.
خیلی چیز ها دست ما نیست! ما در انتخابشون نقشی نداریم. حتی خیلی وقتا نقشی هم که داریم زمانی که میتونیم ازش بهره ببریم عین خیالمون نیست. مثلا من خودم در سفید ترین حالت ممکن زاده شدم اما الان کاملا سبزه هستم. مشخصا آفتاب علاقه زیادی به من داشته و داره. خیلی وقتا بچگی خودم رو در حالت فعلی چهره ام مقصر میدونم.
جدا از این ها یک سری از چیز های دیگر هم دست ما نیست. کجا بدنیا میایم در چه خانواده ای بدنیا میایم یا .... اینکه پدر شما با شما خوبه یا نه. اینکه وضع اقتصادی خانواده خوبه یا نه... یه جمله جالبی بود که می‌گفت "اینکه فقیر زاده بشی دست تو نیست ولی اینکه فقیر از دنیا بری کاملا تو مقصری". این فقر لزوما فقر مالی نیست و ممکنه فقر احساسی هم باشه.
در کتاب بازی ها نوشته اریک برن هم آمده:
نوزادانی که پس از تولد برای مدتی طولانی از آغوش محروم می‌گردند، رفته رفته دچار افت روحی غیر قابل جبرانی می‌شوند و چه بسا سرانجام با ناراحتی های روانی ناشی از آن از پای درآیند.
یه جاهای حتی از بدو تولد کنترل زندگی از دوست تو خارج میشه و هیچکاری برای ترمیم اون نمیتونی بکنی. دنیای امروز تبدیل به دنیای ظاهر ها شده و تمام چیز های معنوی از بین رفته. از قربون صدقه های تلگرامی تا تبریک های استوری اینستاگرام. دوستی ها ظاهری، عشق ها ظاهری و چهره ها تقلبی شدند.
مهم نیست روشن باشه یا تیره، مهم اینه بشه از زندگی لذت برد.
