داشتن زندگی بهتر همیشه برای تمام انسانها تلاشی پایان ناپذیر است.هر انسان در طول زندگی بی وقفه میکوشد تا راحتی،آرامش،رفاه،امنیت روانی و هر آنچه برای زندگی بهتر لازم است را بدست آورد. اما باید به این نکته توجه کرد که بهتر بودن زندگی ما به میزان قابل توجهی به حالات درونی بستگی دارد.
در ادامه این مقاله به چند راهکار برای بهتر شدن حالات درونی و در نتیجه بهتر شدن زندگی اشاره میکنیم:
اینکه چه کسی در مورد ما چگونه فکر میکند، تنها طرز تفکر اوست و قرار نیست ما نسبت به تفکر دیگران تغییر کنیم و یا خود را در ظرف شناخت آنها از خودمان قرار دهیم. توجه به حرف و گفته های مردم از جایی به بعد ما را از پا در می آورد و باعث میشود نتوانیم خود و زندگیمان را ببینیم و دوست داشته باشیم.
این سبک زندگی نیز بر اساس خواسته خود و میل قلبی مان برنامه ریزی میشود. اگر سفر کردن را دوست داریم، میتوانیم پس از یک ماه کار حتما به یک سفر دو روزه رویم و این روش و سبک زندگیمان را پرورش دهیم و در آن احساس آرامش را دنبال کنیم. اگر کمک به دیگران حالمان را خوب میکند، فردی و یا مجموعه ایی را به عنوان فعالیت های خیرخواهانه انتخاب کنیم و در ماه، زمانی را برای پرداختن به آنها بگذاریم. سبک و روش زندگی ما بر اساس آنچه که آرامش بیشتری برایمان به همراه می آورد، پایه ریزی میشود.
آشفتگی در زندگی، محیط اطراف و حتی در معاشرت هایمان باعث میشود به نوعی سرگردانی دچار شویم و در آخر احساس کنیم چگونه میتوانیم احساس آرامش داشته باشم. بنابراین برنامه ریزی در هر امری، حتی برنامه ریزی ذهنی باعث میشود احساس کنیم در یک چهارچوب منظم قرار داریم و هدفمند عمل میکنیم.
اگر به دنبال آرامش خود هستیم، باید مطمئن باشیم هیچ کسی به خواسته ما تغییر نمیکند و هر کسی باید برای خود زندگی کند. اگر بخواهیم به این فکر کنیم که با تلاش ما تغییری در دیگران حاصل میشود که به واسطه آن زندگی بهتری خواهیم داشت، در اشتباه هستیم و صرفا زمان زندگی کردن خود را از دست میدهیم.
کارهای نیمه تمام مانند کلاس های نرفته، آموزش های نیمه رها شده، کتاب های نیمه خوانده، برنامه های نصفه و نیمه، قرارهای گذاشته و نرفته و هر آنچه که رنگ و بویی از نصفه و نیمه ماندن در ذهنمان دارد را انجام دهیم و به پایان رسانیم. کارهای انجام نشده و نیمه تمام، انرژی روانی بسیار زیادی از ما میگیرد و مدام در ناخودآگاه، ذهنمان را درگیر خود میکند که چگونه میتوانیم آن را به پایان رسانیم و در آخر هیچ کاری برایش انجام نمیدهیم. لیستی از آنها تهیه کنیم و هر روز و یا در ماه یک کار نیمه تمام را به پایان برسانیم و خودمان را از صرف انرژی درباره شان راحت کنیم.
دیر خوابیدن، خوردن غذاهای ناسالم، بودن در جمع های ناسالم، مهمانی های تمام نشدنی و پرداختن به هر آن چیزی که در لحظه خوشایند است را کنار گذاریم و ورزش کردن، غذای سالم خوردن و تفریحات خوشایند را تجربه کنیم. به مرور در تمام بدن و ذهنمان تغییری ایجاد میشود که پیش از آن درگیر کرختی، بی حوصلگی و خوابالودگی مدام بوده است.
لحظاتی را به تنها بودن در خانه و خلوت دنج خود در روز اختصاص دهیم. این تنهایی باعث میشود به نوعی خود را به بازپروری بریم و نگاهی به خودمان بیندازیم و احساس صمیمیت را با خودمان تجربه کنیم. این احساس باعث میشود هر آنچه را که پیش از این از دیگران میخواسته ایم، از خود انتظار داشته باشیم؛ زیرا با خودمان صمیمی تر و مهربان تر شده ایم.
مکان دوست داشتنی برای خود داشته باشیم؛ مانند کافه و یا رستورانی که میتوانیم در آن احساس خوبی داشته و در هفته یک بار خودمان را مهمان بهترین غذا و یا بهترمی نوشیدنی کنیم. بدین گونه عزت نفسمان نیز رشد میکند و میدانیم که ارزش وقت گذاشتن برای خود و همچنین لذت بردن در لحظه را داریم و احساس خوشایندی را تجربه میکنیم.
این دارایی ها را فراموش نکنیم و بدانیم که برای بدست آوردن هر کدام باید سال ها تلاش کرد. سلامتی، احساس خوب، خانواده، دوستان، همسایه های خوب و غیره. این مجموعه باارزش را جلوی چشم گذارده و خوشبختی را بشماریم.
هر چند در برخی موارد، سخت و دشوار به نظر می آید امام‍ثبت اندیشی میتواند ما را کم کم به مثبت بودن نیز هدایت کند و بمرور ما را از بدی ها دور کند. بنابراین این نکات میتوانند به تدریج، اصولی از زندگی خوب را جلوی پای ما قرار دهند که با رعایت کردن آنها، زندگی بهتر، روشن تر و خلاقانه تری خواهیم داشت.
با تمرین تکنیک های فوق، خواهید توانست کیفیت زندگی و همچنین میزان رضایت از زندگی خود را بالا ببرید.
