در داستان معروف سیندرلا، هنگامی‌که سیندرلا و شاهزاده باهم رو‌به‌رو می‌شوند، ما انتظار داریم قصه پایان خوشی داشته‌باشد و آن‌ها باهم ازدواج کنند.
این اتفاقی‌ست که در ذهن ما می‌افتد وقتی با روایتی مواجه می‌شویم. ما باتوجه به رخدادهای داستان، انتظار فرجام خاصی را داریم.
اما اگر پایان داستان ما را شگفت زده کند و شبیه انتظارات ما نباشد چه؟
مثلن اگر بعد از تمام اتفاقات، شاهزاده تصمیم بگیرد با خواهر ناتنی سیندرلا ازدواج کند؛ یا مثلن روز عروسی سیندرلا و شاهزاده، نامادری‌اش از روی حسادت شاهزاده را بکُشد یا هر پایان دیگری جز آن‌چه الان می‌دانیم، آن‌وقت بود که ما شگفت زده می‌شدیم و تمام تصورات‌مان نقش بر آب می‌شد.
این غافل‌گیری گاهی باعث می‌شود مخاطب از دوباره دیدن یا خواندن قصه، سرباز زند. اما برای گروهی از مخاطبان هم این‌گونه نیست. آن‌ها این غافل‌گیری را از نبوغ نویسنده می‌دانند و از آن استقبال می‌کنند.
عنصر «تعلیق» یا «غافل‌گیری» برگ‌برنده‌ی بسیاری از روایت‌های موفق است.
