راستشو بخواین مطلبِ امروزِ من کمی تافته اش با بقیه جداست؛ پس با من همراه باشید.
دوست دارم بدونم شما چه حسی نسبت به قلم دارین؟! (حتما بگین) اصلا همین حالا یک قلم در دست
بگیرین!( تنبلی نکنین دیگه، یه امروز فقط روز منه (: ) حالا بهش خوب نگاه کنید، فکر می کنین چه رسالتی پشت این قلم هست؟ من رسالت قلمم را نوشتن درد دل هایم می دانم، نوشتن حرف هایی تند که شاید از گفتن آن هنوز در وجودم ترس دارم. (صداقت مهمه، پس نمی خوام جو بدم. ولی باز، روز منه فوزِ دلِتون)
وقتی به قلم نگاه می کنم، لوله ی حاوی جوهر را مثلِ یک باتری تجسم می کنم که تاریخِ مصرف آن، بستگی به میزان استفاده ی تو دارد و وقتی می خوام سَری قلم را از آن جدا کنم، حس میکنم دارم عاشقی را از معشوقش دور میکنم!
وصف از قلم کار من نیست، چه سخن ها که از قلم خوانده ام و تا چند روز آن را مانندِ بُتی در اتاقم می پرستیدم.
همان طور که خداوند در قرآن سوره قلم آیه 68 می گوید: {سوگند به قلم و آنچه می نویسند}
اما، امروز یک روز خاص برای همسن و سال های من است. 3>
روزی که به گفته ی خیلی ها باید بهش بالید زیرا دانشجویان همان آیندگان اند و چه تلخ است فِقدان حضور حالیان در آینده! :(
روز دانشجو مبارک و من به عنوان یک نیمچه نویسنده تلاشم را خواهم کرد تا با قلمم:
امیدوارم از این متن لذت برده باشین؛ راستی قراره ایران بره زیر آب مراقب خودتون و خونواده هاتون باشین.
My Instagram ID : daily.sadra : آیدی اینستاگرام من