نادان باشو راحت!
چه زیباست دنیای نادانی!
به دور از غصه خوردن,مغزی بدون فعالیت,شب به راحتی خوابیدن!
باور به هر سخنی که گفته میشود!
ذهنی خاموش از کنجکاوی...
پیچیدنو لولیدنِ در خود.
رازی بودن از سبُکیِ سر !
خندیدن به غم انگیز ترین سخن!
و گریستن برای خنده دار ترین چیز ها!
چه زیباست جاهلیت!
و چه بد, دانستن...
میدانمو میدانم که چه خوش است نادانی,وچه بد است دانایی...
ازینکه میدانم به اندوه نشسته ام!
هرچقدر بدانم,زندگی برایم دشوار تر است...
نادان که باشم برایم شب و روز تفاوتِ چندانی ندارد;در همه حال در خوابی عمیقم!
وقتی بدانی, بیدار میشوی!
که افسوس بعد از آن ;
دیگر خوابت نمیرود.............
