زنِ تنها، اما کامل؛ آرامشی که از درون آغاز شد

(نویسنده: سوده حیاتی | کوچ فرهنگی و مؤسس آکادمی احیا)


---

پس از عبور از جدایی، پس از ترمیم زخم‌ها و روبه‌رو شدن با ترس‌های دل‌سپردن، زن به نقطه‌ای آرام می‌رسد.
نقطه‌ای که نه به معنای پایان مسیر است، و نه بی‌نیازی از عشق؛
بلکه آغاز درک تازه‌ای از آرامش درون است.

زنِ تنها، اگر در مسیر بازسازی‌اش، به شناختی واقعی از خودش برسد، می‌فهمد که آرامش واقعی،
نه از رابطه می‌آید، نه از تکیه‌گاه بیرونی…
بلکه از درکی عمیق و بی‌ادعا نسبت به خودش آغاز می‌شود.

او یاد می‌گیرد که:
تنهایی، لزوماً خلا نیست.

ضعف نیست.
و حضور در کنار خود هم میتواند کافی باشد... اگر معنایش را بفهمیم.

زنِ تنها، اما کامل، زنی‌ست که قبل از دل‌سپردن به دیگری،
به خودش وفادار مانده.
نه دلش را بسته، نه احساسش را سرکوب کرده،
فقط یاد گرفته که اگر قرار است دوباره گشوده شود،
باید از آرامش درون خودش آغاز شود.