سیر زندگی ما به گونه‌ای در جریان است که دائما با معضلی به نام وقت دست و پنجه نرم می‌کنیم و ازکمبود وقت رنج می‌بریم. «وقت ندارم» عبارتی است که هر روز چندین بار آن را می‌گوییم یا می‌شنویم. همه ما هم با انبوهی از کارهای نیمه تمام مواجه هستیم که شروع کرده‌ایم ولی زمانی برای پایان آن مشخص نیست. این کارهای ناتمام از مطالعه یک کتاب تا تدوین مقالات و طرح‌های پژوهشی، قول و قرارهایی که به خانواده و دوستان و اطرافیان داده‌ایم، پروژه‌های نرم افزاری، توسعه شخصی، بهبود در زندگی فردی و از همه مهم‌تر پایان‌نامه‌ها و رساله‌های علمی را شامل می‌شود.
با توجه به این که خودم مدت زیادی با این پدیده رفاقت کرده‌ام، می‌خواهم تجربیاتم را با دیگران در اشتراک بگذارم و از تجربیات خوانندگان فرهیخته در نظرات این مطلب استفاده کنم.
برای مبارزه با این معضل می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد:
این مشکلی است که من به شدت از آن رنج می‌برم. هرگز نمی‌توانم درخواست دوستی را رد کنم یا جواب «نه» بگویم. لطیفه‌های زیادی در اینجا به ذهنم می‌رسد که چون می‌خواهم مختصر بنویسم از ذکر آن‌ها چشم می‌پوشم. حتما خودتان در این باب لطیفه‌هایی را بلدید که توصیه می‌کنم همینجا مرور کنید و لبخند بزنید تا طعم ذهنتان عوض شود. :)
خلاصه این که اگر فکر می کنید کارهای مهمی دارید که انباشته شده و شما را رنج می‌دهد، سعی کنید به اطرافیانتان قول ندهید یا کمتر قول بدهید. تکنیکی که من اخیرا کشف کرده‌ام این است که پاسخ مثبت می‌دهم ولی برای هفته بعد. معمولا طرف مقابل اگر کارش خیلی مهم نباشد تا هفته بعد فراموشش می‌کند. اگر فراموش نکرد معلوم است که کارش مهم بوده و برایش انجام می‌دهم. اگر اصرار کرد که من شخصا خلع سلاح می‌شوم. D:
منظورم تغییرات بنیادین در سبک زندگی نیست. تغییراتی کوچک ممکن است اثراتی شگرف پدید آورند. به عنوان مثال من مدتی در منزل به تحقیق و تألیف می‌پرداختم ولی فهمیدم رفتن به کتابخانه برای تحقیق یا تألیف (برای این که مزاحمت‌ها کمتر است و فضای پژوهشی جریان دارد) بسیار مؤثرتر است. یا مثلا اگر اشتراک اینترنت منزل به پایان برسد بلافاصله تمدیدش نمی‌کنم و یک هفته بدون اینترنت زندگی می‌کنم. ناگفته پیداست که در مواقع ضروری می‌توان از اینترنت گوشی همراه، کافی‌نت‌ها و... استفاده کرد. من در مطلبی در خصوص فقر خود خواسته شرح دادم که می‌توان گوشی تلفن هوشمند را ترک کرد یا از لپتاپی با حداقل امکانات استفاده کرد. این تغییر نیز گاهی راهگشا خواهد بود، زیرا برای خود من عمده وقتم با این دو وسیله به هدر می‌رود.
همان گونه که گفتم، اگر بتوانید از گوشی هوشمند دوری کنید نصف راه را رفته‌اید. بدیهی است که کاملا نمی توان شبکه‌های اجتماعی و اخبار را تعطیل کرد ولی می‌توان محدودشان کرد. من مدت‌های زیادی را صرف خواندن مطالب این شبکه‌ها می‌کردم ولی با ترک گوشی هوشمند فعلا فقط می‌توانم پادکست دانلود کرده گوش بدهم. D:
این یکی از بدترین آسیب‌هاست که مدت‌ها از آن رنج می‌بردم و هنوز رنج می‌برم؛ ولی با تکرار این شعار موفق شدم تا حدودی از آن دوری کنم:
«کار متوسط سر موقع بسیار بهتر از کار عالی با تأخیر است...»
شما هم تکرارش کنید.
طبق اصل پارکینسون کارها تا آخر زمانی که برای آن ها مهلت تعیین می‌کنید طول می‌کشند. پس مهلت‌های معقول و نسبتا کوتاه تعیین کنید و سعی کنید به این مهلت‌ها وفادار باشید.
پاورقی: ما مطلب بدون پاورقی را مطلب نمی دانیم. D:
پاركينسون، نامِ يك قانون مهم در روانشناسي و مديريت است. این اصل در سال در سال 1985 توسط سی نورتکوت پارکینسون (Cyril Northcote Parkinson) نویسنده و مورخ انگلیسی مطرح شد، پارکینسون در مقاله ای اشاره می کند که تعداد کارمندان یک نظام بوروکراسی سالانه 5 تا 7 درصد افزایش پیدا می کند بدون اینکه میزان کار آن سازمان افزایش پیدا کند. بد نیست بدانید بين قانون پارکينسون و بيماري پارکينسون هیچ ارتباطي وجود ندارد، اگر چه هر دوي اين ها به افتخار کاشفانشان نام گذاري شده اند.
قانون پارکینسون: زمان انجام یک فعالیت تا وقتی که فرصت برای انجام آن در نظر گرفته ایم طول می کشد… اين قانون مي گويد، معمولا افراد تمايل دارند كاري كه به آن ها محول شده را تا پايان تاريخي كه از قبل برای انجام آن تعيين شده، به تعويق بي اندازند. این بدان معنی است که مثلا اگر شما یک هفته برای انجام یک فعالیت 2 روزه زمان بدهید (از لحاظ روانی) پیچیدگی و سختی این فعالیت به میزانی که یک هفته تمام وقت شما را پر کند افزایش می یابد… اگرچه ممکن است در زمان اضافی در نظر گرفته شده بجز تحمل فشار و استرس ناشی از انجام آن کار، هیچ کار اضافه دیگری انجام نشود. بنابر این با تخصیص دادن زمان مناسب برای انجام هر فعالیت، هم زمان بیشتری به دست می آوریم هم از لحاظ روانی پیچیدگی ها و دشواری ها و استرس های ناشی از آن را می کاهیم…
نظر شما چیست؟ آیا راهکار دیگری برای مقابله با این معضل سراغ دارید؟ نظرات ذیل این مطلب پذیرای راهکارهای شماست.
