سفر تنهایی مثل مخدره، بهش وابسته میشی! این چیزی بود که من بعد از اولین سفر تنهاییم بهش رسیدم. دائما فکرت به تجربه‌ایه که داشتی و چیزاییه که اگه در آینده سفر تنهایی بری، برات اتفاق میفته. من عاشق سفر تنهایی شدم و مطمئنم که دوباره انجامش میدم، بی برو برگرد و بدون هیچ ترسی. دوست داشتم که اینجا از سفر تنهایی یا Solo Travel بگم و اینکه چرا هرکسی برای یکبار هم که شده توی زندگیش باید انجامش بده.
1. خودشناسی؛ میفهمی کی هستی، چی هستی و میخوای چیکار کنی؟!
نمیخوام مثل روان‌شناسا حرف بزنم یا اینایی که دوره مدیتیشن و از این چیزا میگذرونن. میخوام تجربه خودمو بگم که ملموس باشه. سفر باعث میشه خودتو بشناسی، بفهمی از چیا خوشت میاد و چه چیزایی تورو به آخرین حد ترس میرسونه. سفر تنهایی این فرصتو میده که با خودت خلوت کنی، حرف بزنی (حتی بلند بلند) و ببینی که واقعا از زندگیت چی میخوای و خلاصه که اصلا کی هستی؟!؟
راستی، توی این فرآیند میتونی با خودت یه دفترچه داشته باشی. من و دفترچه‌ام همه جا با هم بودیم و من هرچی که به فکرم میرسید می‌نوشتم. این خیلی بهم کمک کرد که راحت‌تر حسمو بیان کنم و مهمتر از اون بشناسم.
2. هدف جدید؛ بهت ایده و هدف میده که در آینده بری سراغشون.
برای خودِ من این خیلی جالب بود، من توی سفر تنهاییم عاشق هنر عکاسی شدم. عاشق این شدم لحظه‌هارو به بهترین شکل ممکن ثبت کنم. فهمیدم که در آینده نزدیک باید برم عکاسی یاد بگیرم. از طرف دیگه تصمیم گرفتم پولامو بیشتر جمع کنم تا بتونم چندتا لوازم سفر بخرم که توی سفرای بعدی راحت‌تر باشم. میبینین؟ همینطوری خیلی راحت هدف پیدا میکنی. من قبل از این سفر به این چیزا فکر نمیکردم.
3. خلاصی از همه چی؛ منظورم از همه چی، همه چیه.
وقتی خودت باشی و خودت، دیگه همسفر بد نداری، برنامه‌ریزی بقیه‌رو نداری، لازم نیست منت همسفرهای بد رو بکشی که کجا بری یا چی بخوری و کِی بری. همه چی دست خودته. تویی که تعیین میکنی چیکار کنی و هیچکس هم بازخواستت نمیکنه. تنهایی سفر کردن برای من مثل خودخواه بودن میمونه. تو همه چیو برای خودت میخوای و ازش لذت هم میبری. یه انحصارطلبی خوبی داره که من ازش لذت بردم.
4. لا درام؛ هیچ داستان عشقی یا احساسی وجود نخواهد داشت.
اینو یه جایی خوندم که توی سفر تنهایی، هیچ اتفاق دراماتیکی بوجود نمیاد. دیدم راست میگه. وقتی تنهایی و با دوست پسرت، دوستت، شوهرت، خونوادت یا هرکس دیگه‌ای نیستی، درصد زد و خوردهای عشقی و احساسی هم میاد پایین.
5. بالا بردن اعتماد به نفس و عزت نفس؛ به خودت مطمئن میشی.
اگه قبلش از طرف جامعه، دیگران مهم، خونواده و دوستات بهت گفتن تو نمیتونی هیچ کاری کنی یا توی شهر دیگه به فنا میری یا اینکه کلا اعتماد به نفست بالا نیست یا خیلی پایینه، سفر تنهایی کمک میکنه خودتو آزمایش کنی. به خودت متکی بشی و به همه بفهمونی که میتونی. کم کم یاد میگیری از خودت مراقبت کنی به جای اینکه منتظر باشی یکی دیگه بیاد و سایه بالا سرت باشه. شخصیت قوی پیدا میکنی و اونوقت میفهمی که «عه، من اونقدرها هم که فکر میکردم دست و پا چلفتی نیستم».
بذارین از معایبش هم بگم (هرچند من میگم عیب نیست)
عکس تنهایی گرفتن سخت میشه. البته راه چاره‌اش درخواست از آدمای دیگه برای عکسه. اما من کلا تیپم اینطوری نیست بگم ازم عکس بگیرین. چاره‌اش برای من اینه برم عکاسی تنهایی یاد بگیرم.
تنها بودنو یاد میگیرین و ازش لذت میبرین. عیب نیست اما در بلند مدت باعث میشه از آدمها کناره‌گیری کنین و لحظات تنهاییتون براتون ارزشمند بشه. برای همین ممکنه که دیگه سفر گروهی بهتون نچسبه.
سفر با رفقا رو از دست میدین. اگه خیلی برین توی قضیه سفر تنهایی، از لذت سفر با رفیق‌های فابریکتون محروم میشین که خوب نیست. بهتره که یه حد تعادلی باشه. آدمهایی که میدونین خوش سفرن رو انتخاب کنین و باهاشون سفر برین.
شاید خطر بیشتری تهدیدتون کنه؛ دزد بهتون بزنه، کیف پولتون گم بشه یا هرچی. البته این اتفاقا کلا ممکنه برای همه بیفته، ولی اگه خودکنترلی نداشته باشید، توی سفر تنهایی این مشکلات تاثیر ده برابری دارن.
اینا چیزایی بود که به ذهنم رسید و گفتم. مطمئنا بازم درباره سفر تنهایی میشه کلی چیز نوشت اما برای الان فکر کنم کافی باشه.
مرسی که خوندید:)
