وقتی از آدم‌ها میپرسی «چه کسی ادبیات داستانی رو متحول کرد؟» بعد از چند لحظه یا دقیقه سکوت متفکرانه یه اسم آدمیزاد تحویلت میدن.
همینگوی، ژول‌ورن، چخوف، مارکز و هزار نفر دیگه.
اما یه راز بین ما نوشت‌افزارها نسل به نسل و سینه به سینه داره میچرخه که دوست دارم اینجا از همین تریبون فاش کنم.
خانم‌ها، آقایان!
شاهکارهای ادبی دنیا اثر ما نوشت‌افزارهاست.
پدران ما روان‌نویس‌ها روانشون رو خرج این شاهکارها کردند. چه خودکارها و خودنویس هایی که در این راه خودخوری کردند و جوهر وجودشون رو فدای ادبیات کردند.
قلم‌هایی که فرسودند و مدادهایی که هرروز کوچکتر شدند تا دایره معلومات و لغات شما انسان‌های قدر نشناس رو افزایش بدهند.
اینکه امروز سرانه مطالعه شما ها از حتی از معدل زمان پرواز کردن یک خرس گریزلی کمتره چیزی از ارزش‌های کار ما کم نمیکنه.
این شمایید که ضرر می‌کنید.
