منم مثل 90 درصد از جوونای دیگه، این روزا به این فکر میکنم که قراره چی بشه تهش؟
دوست دارم تو لحظه زندگی کنم، اما مجالی براش پیدا نمیکنم. تو لحظه زندگی کردن تا حدی به وجود پول بستگی داره. حتی در صورت موجود نبودنش تو همین لحظه هم، نیاز داری بدونی در آینده تأمینی.
منی که امنیت مالیِ آیندم تأمین نشده چجوری تو حال زندگی کنم.
الآن دو راه برای زندگی دارم:
1- به حال فکر کنم و دست از کار کردن به شکل تمام وقت بکشم (که به احتمال زیاد در آینده‌ای نزدیک به مشکل بخورم)
2- رو آینده تمرکز کنم ( که حال رو از دست میدم)
و حس میکنم در هر صورت زندگی رو باختم.
حتی نمیتونم از خدا بخوام که این مرحله رو بندازه رو دور تند، چون جوونیمم باهاش میره.
شما ها چیکار می‌کنید تو این روزا؟
پی نوشت: البته می‌دونم و می‌دونید شرایطمون یکسان نیست؛ بعضیاتون تو شرایطی بهتر از من، و بعضیاتون تو شرایطی بدتر از منید.
