چندی پیش کتاب تخصصی روانشناسی را با موضوع والدین نابالغ عاطفی و تأثیر مخربشان روی اطرافیان به‌ویژه فرزندانشان را ترجمه کردم. همیشه می‌دانی که یکسری رفتارها و گفتارهایی را برای بهتر شدن ارتباط و تعاملمان با دیگران انجام دهیم اما به هر دلیل با درستی پیاده کردنشان در طول زندگی‌مان آشنا نیستیم و به روش نادرست انجام می‌دهیم که متأسفانه شاهد اثرناپذیری عملکردشان روی خود و دیگران هستیم. از آنجا بود که درصدد برآمدم علمی‌تر با این موضوع مواجه شوم و دریافتم دست‌برقضا مسیرم صحیح بوده است اما جای خالی ذهن‌آگاهی را در تغییر خود و ایجاد تفاوت در دنیا را نادیده گرفته بودم.
همیشه اگاه‌اید از اینکه باید چرخۀ معیوبی که در آن گرفتار شده‌اید در جایی چرخ‌هایش را از کار بیندازید و به نسل بعد منتقل نکنید. زیرا با ادامه این چرخش هم به خود لطمه می‌زنید و هم دیگران آسیب می‌بینند. به گذشته نگاه کنید، اگر اشتباه کرده‌اید از آن درس بگیرید، اگر راه درستی پیش گرفته بودید با شکل و شمایل جدید و بهتر به حال انتقال دهید. اما در گذشته گیر نکنید. گمان نکنید مقصر همۀ اشتباهاتتان هستید. فراموش نکنیم ما ردپای والدینمان هستیم: ما میراث رفتار و نگرش آن‌هاییم. چه‌بسا وقتی به عقب بازمی‌گردیم و لحظه‌ای از موضوعی رنج می‌بریم ردپای رنجمان را در گذشته مشاهده می‌کنیم و مدام خود را سرزنش می‌کنیم چرا این‌گونه رفتار کردم؟ چرا خودم را دست‌کم گرفتم؟ چرا جواب رفتار بدش را ندادم؟ چرا اجازه دادم فکر کند احمقم و متوجه رفتار ناشایستش در حق خود نشدم؟ و با این عکس‌العمل باعث شدم به رفتار بدش ادامه دهد و حتی حس خرسندی و پیروزی و غلبه بر من به او دست دهد؟
https://taaghche.com/book/82049/%D9%86%DB%8C%D9%84%D9%88%D9%81%D8%B1-%D9%88-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%A8
https://www.goodreads.com/review/show/5454763557
