لیست آدمهایی دست به تولید محتوا زده اند و به هیچجا نرسیده اند بی انتهاست. آدمها با این تصور که که با دو تا عکس و ویدئو گذاشتن میتوانند فالوور جذب کنند، مشهور شوند و پولی به جیب بزنند ناخنکی به عرصه تولید محتوا میزنند. اما کاشکی داستان به همین سادگی بود و همگی مان میتونستیم مشهور و پولدار بشویم.
نه، در فضای آنلاین پول خیرات نمیکنند. مثل هرچیز باارزش دیگری، باید برایش تلاش کنی. و بنظرم چنین تلاشی متفاوت است از دیگر تلاشها. در تولید محتوا تنها نوع بازی، بازی بلند مدت است. اگر بلند مدت بازی نکنی، فارغ از عدد فالوورهایت، باخته ای. مهم نیست چقدر یک پست وایرال شود و ویو بخورد. مگر ویو برایت نان و آب میشود؟ نه عزیزم؛ مردم کشکی کشکی به هر ننه قمری که از راه رسید گوش نمیدهند. تنها به آن ننه قمری گوش میدهند که در گفتن حرفش مستمر است.
بنده هم ناخنکی به این عرصه زده ام. ناخنک ها به واقع! و واقعیتش این است که هیچکدام از این ناخنکها آنطور که باید به ثمر ننشسته اند(یا به قول خودم «ننشیده اند»). و آنجای ماجرا آزاردهنده است که میدانی «میتوانستند به ثمر بنشینند». میدانی که تنها چاره اش استمرار بود. میدانی که اگر کمی بیشتر (به قول ما جوانها) تنگ میکردی میتوانستی به سطح درخوری دست یابی.
«تا به این لحظه، هیچگاه مستمر کار نکرده ام». همین جمله ی هشت کلمه ای باری ست به سنگینی هشت تن بر دوشهایم. حسرت یقینن جایگاه ویژه ای در قویترین دردها دارد. حسرتِ کاری نکرده یا زندگی ای تلف شده میتواند از درون قورتت دهد. حسرت مثل زِنجی دست میماند. بی شک نمیکشدت اما تا میتواند آزارت میدهد. کارش این است که روی اعصابت راه برود. و تا زمانی که آبی گیر نیاوری و دستهایت را نشوری، وِلکُنَت نیست.
وقتی به پروژه های شکست خورده ام نگاه میکنم مدام از خودم میپرسم، آخر چرا؟ چرا نشد که بشود؟! اما وقتی تلاش نیمه کاره ام را میبینم، همه چیز برایم شفاف میشود. در این میان، به مسئله جالب و قابل توجهی پی بردم. فهمیدم که به ندرت کسانی هستند که هزار پست ارزشمند گذاشته اند و نادیده گرفته شده اند. درواقع خودم که چنین کسی را نمیشناسم. اما بازهم وجود چنین آدم بدشانسی ناممکن نیست.
ندیده ام کسی را که در عرض چند سال هزار پست ایستاگرامی بگذارد و فالوور کافی نداشته باشد. اما بسیار دیده ام پیج هایی که صد یا دویست پست گذاشته اند و قله ی خاصی را فتح نکرده اند. و همزمان بسیار پیجهایی که محتوای بغایت ارزشمندی تولید میکردند اما فقط به این دلیل که دست از تلاش کشیدند، ناموفق و ناکامل باقی ماندند.
در پی این درک و دریافت، با خودم قید کردم هر زمان که هزار پست در هر پلتفرمی گذاشتم و به نتیجه نرسیدم، آنگاه میتوانم دست از تلاش بکشم. آنگاه میتوانم بگویم من برای اینکار ساخته نشده ام. آنگاه است که میتوانم به درستی خود را قضاوت کنم.
