بخشی از درد و رنج مان به یکی از ویژگی های اساسی روانشناسی انسان برمیگردد: ما درون خود را با تمام جزئیات دلسردکننده اش میشناسیم، اما فقط میتوانیم بیرون آدمها را ببینیم و قضاوت کنیم، آنهم چیزهایی را که خود فرد تصمیم میگیرد از شخصیتش به ما نشان دهد؛ و البته جز چهره ای جذاب و رفتاری فریبنده چیز زیادی نصیبمان نمیشود.
کسی نیست که نقصهای بسیار نداشته باشد.
شخصیت هرکسی را از نزدیک واکاوی کنیم چیزی جز ناامیدی نصیبمان نمیشود.
رنج و نقص پایه های هَستی آدمی هستند.
