سلام به همه عزیزانم
امروز حالم خیلی بد بود
دقایقی گریه رو کنار هم باشیم
دقایقی درد و دل و بغض و اشک و آه
کنار هم باشیم بتونیم درک کنیم بغل کنیم حرف بزنیم
ادما به هم نیاز دارن چه اجی چه داداش چه مامان چه بابا چه منه غریبه
بیاید برای حتی نیم ساعتم که شده کنار هم باشیم
من دوست ندارم خوشحالیام ذوق کردنام و بال در اوردنام تنهایی باشه پس بیاید گریه کردنامم تنهایی نباشه...
به قول مطالعات اجتماعی ابتداییمون که میگه ادما اجتماعی هستن و تنهایی زندگی نمیکنن
همینه خدا به ماه روح داد تا نتونیم تنها زندگی کنیم
پس چرا همچین بغض هایی رو با بی توجهی به اطرافیانمون هدیه کنیم؟
لطفاً توجه کنید حتی به اندازه یک بغل...
