وقتی توی منزل تنهاهستم گاهی به چیزهایی فکر میکنم یامیبینمشون که قبل ازاین بهش فکرنکرده بودم یاخوب بهش دقت نکرده بودم مثلا به چیدمان مبل منزل یابه خوشمزگی غذای همسرم همچنین به قدکشیدن وتغییرچهره فرزندانم بانگاه کردن به البوم خانوادگی بعضی چیزها تغییرمیکنند وبعضی ها هم نه،اول باتغییرمحیط حال وحواست هم عوض میشه امابعدازگذرزمانی نسبتا طولانی دوباره بی توجهی به سراغت میاد وازمحیط واطرافت جدامیشی چراراستی اینجوری هستیم؟ به نظرخودم وقتی مابه اطرافمون بیشتروبه خودمون کمترتوجه میکنیم زیبایهای این دنیاروکمترمیبینیم یا اصلا نمیبینیم وبرعکس وقتی به خودمون بیشترواتفاقات اطراف کمترتوجه میکنیم زیبایها فرصت ها وانقلاب درونی واحساس بودن ولذت وفرصت استفاده اززمان حال روبیشتربه دست می یاریم پس برعکس باورظاهری این توجه به خود است که تحول افرینه وباعث خوشمزه بودن دست پخت همسرمیشه یاتبدیل به چیدمان مبل منزل میشه وغیره اگه بتونم به خودم وشخصیتم وخواسته هام توجه کنم مطمئن هستم دنیای دوست داشتنی خودم روساختم ودنیا درنهایت ساخته وپرداخته خودم راباتمام وجوددوست خواهم داشت
