گاهی وقت ها، یک شئی مثل یک انگشتر، می تواند خود ِشما باشد! بطوریکه با دیدنش، توی دلتان بگویید: " این منم! این مال منه!" اما چرا؟!
هنر به ما کمک می کند تا خودمان را بهتر بشناسیم. همچنین به وسیله ی هنر می توانیم با دیگران ارتباط برقرار کنیم و خود را بیشتر معرفی کنیم. قبول دارید که خیلی از تجربیات ما از طریق کلمات و در صحبت هایمان قابل بیان نیستند؟ و ما نمی توانیم با گفتن از یک تجربه ی خاص، احساس واقعی مان را به دیگران منتقل کنیم؟ مثلا لحظه ای از یک روز پاییزی را در نظر بگیرید که در حال پیاده روی در یک پارک هستید، یکباره از دیدن انعکاس نور خورشید بر روی برگ های نارنجی و رنگ آبی عجیب آسمان پس زمینه، بهت زده می شوید. (من بارها بی نهایت شگفت زده شدم). چقدر این کلمات می توانند بار ِاحساسی و دریافت درونی شما را به مخاطب منتقل کنند؟ این در حالیست که یک نقاش با رقص رنگهای گرم و سرد روی بوم نقاشی، بی اینکه با شما حرفی زده باشد، این حس شکوهمند را منتقل می کند.
درست همین جاست که نحوه ی چیدمان خانه ی ما، اهمیت پیدا می کند. یک تابلوی نقاشی، چند قطعه ی چوب دکوری، رنگ مبلمان و فرش ها، تزئینات روی دیوار و ... اشیاء هنری ای که با ظاهر ساده شان، می توانند گویای شخصیت درونی ما باشند. به لحظه ای فکر کنید که برای اولین بار به منزل دوستی رفته اید و از تفاوت چیدمان خانه ی او با شخصیت ش، تعجب کرده اید. در آنجا به یکباره او را بسیار خوش قریحه تر و یا برعکس؛ بی سلیقه یافته اید. چقدر در فضای خانه ی او احساس امنیت و آرامش بیشتری پیدا کرده اید به نسبت وقتی که در کنار او در خیابان قدم می زدید؟! آیا همین چیدمان به ظاهر ساده، برداشت شما را از او تغییر نداده است؟!
اشیای هنری، درست مثل رسانه ای هستند که ما نه تنها آن ها را دوست داریم، بلکه به آن ها نیازمندیم. در جایی، خود را در آن ها می یابیم و در جای دیگری خود را به وسیله ی آن ها به دیگران بیشتر معرفی می کنیم. بله. این است اثر عظیم هنر!
