از کوه‌های یوتا تا تخته‌های کانبان | هسته‌ی سیستم اجایل

در اواخر دهه ۱۹۹۰، صنعت نرم‌افزار با مشکلات بزرگی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. روش‌های سنتی مدیریت پروژه مثل Waterfall کند و ناکارآمد بودند. تیم‌ها مجبور بودند پروژه‌ها را از ابتدا تا انتها برنامه‌ریزی کنند، بدون اینکه به تغییرات یا بازخوردها پاسخ سریع بدهند. در این شرایط، گروهی از متخصصان خلاق تصمیم گرفتند تا روشی نوآورانه برای مدیریت پروژه ارائه دهند. نتیجه؟ تولد چیزی به نام اجایل.

Agile Concept
Agile Concept


مانیفست اجایل

در فوریه سال ۲۰۰۱، ۱۷ متخصص نرم‌افزار (از جمله کن شوئبر، جف ساترلند و دیگران) در کوه‌های یوتا دور هم جمع شدند تا راهی برای حل مشکلات مدیریت پروژه پیدا کنند. نتیجه این گردهمایی چیزی بود که امروز به نام مانیفست اجایل می‌شناسیم. این مانیفست شامل ۴ ارزش اصلی و ۱۲ اصل بنیادین بود:

چهار ارزش اصلی اجایل

  1. افراد و تعاملات بالاتر از فرآیندها و ابزارها: ارتباط انسانی و همکاری در اولویت قرار دارد.
  2. نرم‌افزار کارآمد بالاتر از مستندسازی گسترده: تحویل ارزش واقعی به مشتری مهم‌تر از کاغذبازی است.
  3. همکاری با مشتری بالاتر از قراردادهای سختگیرانه: مشتری باید در فرآیند توسعه شریک باشد.
  4. پاسخ به تغییرات بالاتر از پیروی از برنامه: انعطاف‌پذیری در برابر تغییرات کلید موفقیت است.

۱۲ اصل اجایل

  1. رضایت مشتری از طریق تحویل مداوم و زودهنگام نرم‌افزار با ارزش.
  2. پذیرش تغییرات حتی در مراحل پایانی پروژه.
  3. تحویل مکرر نرم‌افزار با تمرکز بر کوتاه کردن چرخه‌ها.
  4. همکاری نزدیک میان کسب‌وکار و تیم فنی.
  5. اعتماد به تیم‌ها و فراهم کردن محیط حمایتی برای آن‌ها.
  6. ارتباطات رو در رو مؤثرتر از هر روش دیگری است.
  7. نرم‌افزار کارآمد معیار اصلی پیشرفت است.
  8. پایداری در روند توسعه، با تمرکز بر سرعت پایدار.
  9. توجه به برتری فنی و طراحی خوب برای افزایش چابکی.
  10. سادگی و حذف کارهای غیرضروری ضروری است.
  11. بهترین معماری و طراحی از تیم‌های خودسازمان‌ده به دست می‌آید.
  12. بازنگری مداوم برای بهبود فرآیندها و کارایی تیم.

اسکرام: تیم‌های کوچک، تغییرات بزرگ

یکی از اولین چارچوب‌هایی که اجایل را عملی کرد، اسکرام بود. این روش توسط جف ساترلند و کن شوئبر توسعه داده شد و هدفش ساده بود: پروژه‌ها را به بخش‌های کوچک و قابل مدیریت تقسیم کن.

اسکرام پروژه‌ها را به دوره‌هایی به نام اسپرینت (Sprint) تقسیم می‌کند که معمولاً ۱ تا ۴ هفته طول می‌کشند. در هر اسپرینت، تیم‌ها روی وظایفی مشخص کار می‌کنند و در پایان، یک خروجی قابل‌ارائه ارائه می‌دهند.

اجزای کلیدی اسکرام:

  • مالک محصول (Product Owner): مسئول تعریف و اولویت‌بندی نیازهای مشتری.
  • اسکرام مستر (Scrum Master): تسهیل‌کننده‌ای که از جریان روان کارها اطمینان حاصل می‌کند.
  • تیم توسعه: اعضای تیمی که روی تحویل خروجی‌ها تمرکز دارند.

اسکرام با جلسات کوتاه روزانه (Daily Stand-ups) و جلسات بازنگری و بازبینی (Retrospectives) به تیم‌ها کمک کرد تا بازخورد سریع دریافت کنند و به‌طور مداوم پیشرفت کنند.

Agile / Scrum / Spotify
Agile / Scrum / Spotify


کانبان: مدیریت جریان کار به سبک ژاپنی
در حالی که اسکرام بر اساس تقسیم پروژه به دوره‌های زمانی مشخص عمل می‌کند، کانبان رویکردی منعطف‌تر دارد. کانبان از صنعت خودروسازی تویوتا در دهه ۱۹۴۰ سرچشمه گرفت. ایده اصلی کانبان این است که کارها را به‌صورت بصری نمایش دهیم.
در کانبان، یک تخته (فیزیکی یا دیجیتال) کارها را در سه ستون ساده نمایش می‌دهد:
در انتظار (To Do)
در حال انجام (In Progress)
انجام شده (Done)

این تخته به تیم‌ها اجازه می‌دهد تا وضعیت پروژه را در یک نگاه درک کنند و از تعداد کارهای در جریان جلوگیری کنند. کانبان بیشتر برای پروژه‌هایی مناسب است که نیاز به جریان مداوم دارند، مثل پشتیبانی فنی یا تیم‌های عملیاتی.

نتیجه‌گیری و در ادامه

اجایل و چارچوب‌هایی مثل اسکرام و کانبان، رویکرد مدیریت پروژه را برای همیشه تغییر دادند. به‌جای تمرکز بر برنامه‌ریزی دقیق و طولانی‌مدت، این روش‌ها به تیم‌ها انعطاف دادند تا بتوانند با تغییرات سازگار شوند و سریع‌تر به بازخوردها پاسخ دهند.

در ادامه به صورت عمیق‌تر وارد موضوع متودولوژی اجایل و انواع تکنیک‌های موجود در آن خواهم شد.

دیدگاه اجایل!
دیدگاه اجایل!