به نام بخشندۀ بخشندگی به بخشنده ترین بخشندۀ این دنیای بخشنده
درود
خوبید همگی؟
وقتی داشتم "پست مشورت با خدا بر سر تولدم!"رو منتشر میکردم یه فکری به ذهنم رسید
این که جعبه شعر رو بسازم
من کنکوری هستم و تست و... از ادبیات که میزنم اشعاری که خوشگل هستن رو داخل یه دفترچه یادداشت میکنم(به قول یکی از رفیقا:دفترچه شعر با خط میخی)
با خودم گفتم همه جعبه موسیقی آوردن من جعبه شعر بیارم
بریم سراغ اشعار
اولین شعر از عارف بزرگ جناب ابوسعیدابوالخیر
بازآ،بازآ،هرآنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بت پرستی بازآ
این درگه ما درگه نومیدی نیست
گر صد بار توبه شکستی بازآ
این شعر من رو تا لب گریه میبره (من رو تا لب گریه بردن خیلیه خیییلیییی)
گریه چرا؟
خب معلومه
یه لحظه به بخشش عظیم خدا نگاه کنید؛با اینکه این همه گناه میکنم بازم میگه بازآ اون وقت من؟!!! هععععیی:(
کسی که این حجم از بخشندگی داره خودش باید خیییلیییی عظیم تر باشه بعد همچین حامی عظیمی دارم بعد دل به افراد خوش میکنم و موقع مشکل اونا رو از خدا بالاتر میبینم یا مشکلات رو بزرگ تر از......
:(
از اون شعراست که با دل آدم بازی میکنه
انگار کلماتش از زبون دربست میگیرن و مستقیم میرن به دل
اونجا رو خراب میکنند
این دل هم عجیبه ها
حالش که خراب میشه خوب میشه، اصلا خارمادر تناقض هست و این تناقض خوشگل رو جناب صائب تبریزی داخل یه بیت به نمایش میکشونند به این صورت که میفرمایند:
ز خرابی می شود دل صاحب هنر
نیست معماری به از ویرانی این بنیاد را
هرچه گفته بودم رو داخل یه بیت آوردند جناب صائب تبریزی
بسی عجیب هست دل
آفرینش عجیب هم که عارف بزرگ جناب ابوسعیدابوالخیر به زیبایی در بیت این بیت به نمایش کشیدند:
سر نشتر عشق بر رگ روح زدند
یک قطرهٔ خون چکید و نامش دل شد
دمشون گرم واقعا
از خود دل عجیب تر، دل پاک و منور به نور خداست که خیلی زیبا جناب زیب النساء اون رو داخل بیت زیبایی بیان میفرمایند:
برو طواف دلی كن كه كعبه‌ی مخفی است
كه آن خليل بنا كرد و اين خدا خود ساخت
فکر کن انقدر این دل پاک خفنه که خدا خودش داخلش کعبه میسازه
از اون عجیب تر محبت هست
حضرت سعدی در یک بیت زیبا این رو بهمون میگویند:
بنده حلقه به گوش ار ننوازی برود
لطف کن لطف که بیگانه شود حلقه به گوش
این محبت و مهربانی هم خیلی خفنه ها بقول جناب سعدی با محبت و مهربانی غریبه هم غلام حلقه به گوشت میشه
از همه اینا عجیب تر عشق هست
خیلی خیلی عجیبه ها به طوری که حضرت مولانا با اون عظمت در موردش میفرمایند:
چون قلم اندر نوشتن می شتافت
چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت
چون سخن در وصف این حالت رسید
هم قلم بشکست و هم کاغذ درید
هر چه گویم عشق را شرح و بیان
چون به عشق آیم خجل گردم از آن
اصلا با این عشق ما داستان ها داریم یَک جونوریه که نگو یه شعرایی موردش و به علتش سروده شده که نگو و نپرس
و اینکه عشق خیلی کار بلد هست
چرا؟!!
خب معلومه چون عشق که میاد اولین کاری که میکنه اینه که عقل از کار میندازه و خودش حاکم میشه یا بقول زیب النسا
عشق چون آید،برد هوش دل فرزانه را
دزد دانا میکشد اول چراغ خانه را
حالا اینا به کنار وقتی زنده ای که با عشق باشی یا بقول حسین منزودی:
بی عشق زیستن را جز نیستی،چه نام است؟
یعنی اگر نباشی،کار دلم تمام است
چه چینشی شد!
یه جورایی همون دیوانه باش شد
قصه ما در مورد عشق به اینا محدود نمیشه کلا میگن که بدون عشق زندگی نیست از اون طرف هم میگن این که زنده باشی و دنبال زنده بودن باشی کلا داخل مخ عشق نمیگنجه که خیلی شیک اینو جناب عین القضات همدانی در بیت زیر به تصوریر میکشند:
در عشق کسی قدم نهد کِش جان نیست
با جان بودن به عشق در سامان نیست
فقط میتونم بگم:عجب
یکی دیگه از صفات عشق اینه که برای عشق و عاشقی باید تک پر باشی(فقط با یکی باشی) به زبان جناب خاقانی:
طاق پذیر است عشق،جفت نخواهد حریف
بر نَمَط عشق اگر پا نهی طاق نه
(طاق:تنها)
یادتونه دیگه که بهتون گفتم عشق اول میاد عقل رو ضربه فنی میکنه
وقتی هم عاشق یکی میشی یه دونه بدی داخلش نمیبینی اصلا عجیباًغریبا
که این رو خداوندگار سخت حضرت سعدی چنین میگویدش:
گر هنری داری و هفتاد عیب
دوست نبیند مگر آن یک هنر
این هاش به کنار تا اینجا اوکی
ولی این لامصبِ عشق یه کاری میکنه که اگه معشوق10 هست تو 10000 ببینیش
میپرسید چطور؟
با یه شعر از جناب سعدی بهتون نشون میدم
به زیورها بیارایند وقتی خوب رویان را
تو سیمین تن چنان خوبی که زیورها بیارایی
اولین بار که خوندمش قشنگ شاخه ها و برگام ریخت
آخه مگه داریم مگه میشه؟
میگه:همه زیورآلات استفاده میکنند که باعث زیباتر شدنشون بشه ولی تو انقدر زیبایی که باعت زیبایی زیورآلات میشی.(اوه مای گاد)
شیطان درون:پسرا وقتی میخوایید مخ بزنید یا قهر کرد از این استفاده کنید تضمینی
#مخ_زنی_ادبی
من:ببند و دور شو
شیطان درون:چته بابا منظورم مخ زنی الهی بود
:|
این جونور عشق خودش تنها کم هست دل هم میاد کمکش یا به قول بیدل دهلوی:
شب به دل گفتم:چه باشد آبروی زندگی؟
گفت:چون پروانه در آغوش دلبر سوختن
حرفی ندارم دیگه در مورد این عشقِ ورپریده
این نوع اول بود؛ عشق به انسان بود
عشق عجیب تر عشق عارفانه وعشق به خدا هست که خیلی خیلی عجیب تره
کلا چیزی که باعث میشه از اسرار خدا آگاه بشی عشق هست یا به قول حضرت مولانا:
علت عاشق ز علت‌ها جداست
عشق اصطرلاب اسرار خداست
خیلی خوشگله مخصوصا اونجا که میگه عشق اصطرلاب اسرار خداست
خیلی ریز و خوشگل میگه:عشق راهنمایی برای دست یابی به اسرار خداست :)
این که عجیب نبود
خب بزارعجیبش بگم یا بهتر بگم حضرت حافظ عجیب تر میکنه این جریانو به این صورت که میفرمایند:
یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی
از پای تا سرت همه نور خدا شود
در راه ذوالجلال چو بی پا و سر شوی
خیلی زیبا اینجا ارور میدیدم و جناب عطار با این بیتشون که میفرمایند:
تا نگردی بی خبر از جسم و جان
کی خبر یابی ز جانان یک زمان
و بر میزان هنگ بودن ما می افزایند
راهی بَس عجیبه این عشق در راه خدا
کلا هرچی بیایی پایین،میری بالا :|
یا بقول حضرت حافظ :
بر آستان جانان گر سر توان نهادن
گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد
یا به عبارت دیگر از زبان حضرت سعدی:
اگر پای در دامن آری چو کوه
سرت ز آسمان بگذرد در شکوه
عجب(کشیده بشه)
عجیب تر از همه اینها خود خداوند هست که اصلا ذهن ما توانایی فکر کردن بهش رو نداره
بخوام با چیزی که به ذهنم میرسه بگم:
خدا عجیب تر از عجیب ترین عجیب این دنیای عجیبه
چرا؟
خب معلومه ما انقدر جفا میکنیم اون همش وفا میکنه و...
در وصفش هم به همین یه بیت حضرت سعدی بسنده میکنیم که میفرمایند:
هیچ نقاشت نمی بیند که نقشی برکشد
وان که دید،از حیرتش کلک از بنان افکنده ای
MKh
1399/11/23
چندین تا بیت رو با هم خوندیم
امیدوارم دوست داشته باشید
پ.ن1:سعی کردم متن منسجم باش اگه بد بود به بزرگی خودتون ببخشید
پ.ن2:اگه استقبال بشه و دوست داشته باشید حتما جعبه شعر2 رو هم مینویسم البته اگه عمری باشه و شما دوست داشته باشید
پ.ن 3 :نمدونم چرا قفل زدم روی تولید جملاتی مثل(به نام بخشندۀ بخشندگی به بخشنده ترین بخشندۀ این دنیای بخشنده) یا (خدا عجیب تر از عجیب ترین عجیب این دنیای عجیبه) و... نمدونم ولی ساختنشون باحاله
پست قبلیم:
موزیک:
و در نهایت مواظبت کنید
خدافزی??
