عکس داستانک(قسمت هفدهم:بشقاب زنده!)(18+)

مژده بده بالاخره شاغل شدم!

راس می گی؟چه شغلی؟

بشقابی!

شوخی می کنی؟

نه!جدّی می گم!

بشقابی؟!

آره!

چه جوری آخه؟

یعنی غذا می ریزند روم،مردمم بخورند.دقیقاً عینهو یه بشقاب!

به حق چیزای نشنیده و ندیده!توی کجا؟

توی رستوران!

با لباس بشقاب می شی؟منظورم اینه که روی لباسات غذا می ریزن؟

نه!باید یا برهنه باشیم یا نیمه برهنه.بستگی به سفارش مشتری ها داره!

کثافت کاریش زیاد نیست؟پوستت خراب نمی شه؟!

نه!وقتی مردم غذاشونو خوردن پا می شیم می ریم خودمونو می شوریم.

فقط زنا بشقاب می شن؟

نه!بیشترِ مردا دوس دارند بشقابشون،زنا باشن،بیشتر زنام دوس دارن بشقابشون،مردا باشن!

سخته؟!

سختیش که سخته ولی اگر خوب آموزش ببینیم،تمرینم بکنیم،آسون می شه!

مادر یه وقت بدنت اذیت نشه؟

اگر مثه بچه ی آدم با چوبک غذاشونو بخورن،نه،ولی اگر با دست و زبونشون بخوان بخورن،چرا.باید سعی کنیم تحریک یا قلقلک نشیم وگرنه اخراجمون می کنن!

حقوقش خوبه؟

بد نیست!

منم می تونم بشقاب بشم؟

نه مادر جان!شما سنّتون خیلی زیاده،قبول نمی کنن.اگرم قبولم کنن کی حاضر می شه توی شما غذا بخوره؟!

پ ن یک: نیوتایموری (به ژاپنی: 女体盛り) نام گونه‌ای از خوردن سوشی است که در آن غذا را روی بدن یک زن برهنه می‌چینند و از روی بدن زن (همانند بشقاب) صرف می‌کنند.

پ ن دو: چاپِستیک (به انگلیسی: Chopsticks) (ژاپنی:箸 (هاشی) (چوبک غذاخوری یا به اختصار چوبک) نوعی وسیلهٔ رایج برای خوردن غذا در آسیای شرقی است.

زمانه ای شده است که ارزش انسانها گاهی به راحتی و در حدّ یک بشقاب تنزّل می یابد.چرا؟!