''نامه ای برای پاپیلون آینده''

پاپیلون عزیز من، می دانی که چقدر دوست دارم

می دانی که همیشه می گویم آدم ها اول باید خود را دوست داشته باشند،اول به خود احترام بگذارند،اول باید خود را ارزشمند بدانند بعد دیگر آدم ها.

آنچنان که اصل دوست داشته شدن و احترام از خود من شروع می شود.

فراموشت نشود پاپیلون من، ارزشمند ترین شخص در زندگی تو خودت هستی هیچکس همچون تو نمی تواند دوست داشته باشد.

آینده من، احیانا وابسته ی این آدم ها ودنیای فانی نشده ای دیگر نه!؟چون هیچ سرانجامی ندارد.

به آنها رسیده ای

می دانی که آنها چیستندمگر نه؟

آنها آرامش اند

آنها هدف اند

آنها کنار آدم هایی با حس وحال خوبن

آنها همان چیزهایی هستند که تو را به این زندگی امیدوار خواهند کرد....

پیشنهاد می کنم اگر حالتون خوبه اگر ناراحتید اگر خواسته ای دارید اگر دوست دارید باکسی صحبت کنید ونمی تونید

یک کاغذ بردارید بنویسید

اگه متن ناراحت کننده ای بود براتون بعد از نوشتن پارش کنید

واگر خواسته یا صحبت با خودتون بود نگه دارینش

یک نکته مثبتی که داره اینکه بعد از نوشتن

می تونین متن رو بخونید با خودتون فکر کنید

اصلا اون خواسته درست هستش؟

مثلا اگه خسته اید، اون خستگی از چی هستش آیا ادامه دادن به اون روند تا راه خستگی ارزش داره؟

یا دوست دارید با کسی در مورد موضوعی صحبت کنید ولی نمیشه می تونید بنویسید بعد نوشتن به متن نگاه کنید به خودتون مشاوره بدید یا انرژی مثبت

باورکنید بعضی اوقات اون حس خوبی که شخصی به خودش هدیه میده بهتر از دریافت کردنش از دیگران هست

و........