پوریم در غزه

من معمولا مسائلی که از تاریخ قدیم نقل می شود را به سختی باور میکنم.

ولی این روزهای غزه را که می بینم که یهودیان اسراییل 14 هزار نفر را کشتند و همچنان دارند کشتار را ادامه میدهند و برخی از افراطیهای انها می گویند ما باید 50 هزار نفر در غزه بکشیم! یا میگویند انسانی در غزه وجود ندارد و این دو نیم میلیون ساکن را حیوان می دانند.

این چیزها را که می بینم با خودم میگویم آن حرفهایی که درباره نسل کشی یهود در ایران زده می شود هم شاید راست باشد. عید پوریم که مصادف با رسم 13 به در ایرانی ها شده یادآور این نسل کشی است.

وقتی میخواندم که چگونه 70 هزار یا بعضی میگویند 500 هزار نفر در آن ماجرا قتل عام شدند با خودم می گویم یعنی این کشتار چگونه رخ داده که مردم یک شهر به کمک مردم شهرهای کناری خود نرفته اند؟ و اجازه داده اند که این حجم کشتار وحشیانه صورت بگیرد؟

باز یاد این ماجرای جاری در غزه می افتم که برادران عرب و مسلمانشان چقدر راحت آنها را تنها کذاشته اند.

فکرم متوجه به صاحبان قدرت و دولت در کشورهای عربی و اسلامی می شود که همه دست نشانده یهود و امریکا هستند.

اینجاست که واقعا در عمل می بینم که یهود چقدر ظریف و پوشیده برای تسلط بر این همه کشور (از آذربایجان تا مصر) برنامه ریزی کرده و مانند گله گوسفند با مردمان آنها برخورد می کند. چوپان که با تو باشد گله با توست. با خودم می گویم هر چند یهودی‌ها انکار کنند اما در عمل «غیر یهودیان» را حیوان فرض می‌کنند.