به تماشای من تویی. شهرساز، تحیلگر داده، عاشق سفال و گیاهان
نمی‌گویم درس نخوانید، می‌گویم درس خواندن خاصیتی ندارد!
متن زیر از محمدرضا شعبانعلی مختصر و مفید در مورد آموزش رسمی و آینده حرفه‌ای است.
من به عنوان کسی که در این کشور درس خوانده و درس می‌دهد نمی‌توانم و نمی‌گویم که: «درس نخوانید». به قول قدیمی‌ها، «رطب خورده منع رطب کی توان کرد؟»
من حرفم این است که در دنیای امروز تحصیلات در بهترین حالت می‌توان شرط لازم برای موفقیت باشد نه شرط کافی. شرط دیگری که می‌تواند شانس موفقیت را افزایش دهد «تمایز» است.
در کشوری که صد سال مردم بستنی «اکبر مشدی» خوردند، «آیس پک» ثروتمند شد این قانون دنیاست: «متمایز باش یا بمیر!». دو راه مشخص برای تمایز وجود دارد:
راه اول) رها کردن مسیر دانشگاهی و در پی مسیر زندگی رفتن (مدیران زیادی در کشور در این شرایط هستند)
راه دوم) درس خواندن و در همان مسیر درسی و دانشگاهی راهی برای تمایز پیدا کردن.
در کلاسی که استیو جابز رسم الخط می‌آموخت ۳۰ نفر دیگر هم بودند اما فقط رسم الخط یاد گرفتند. استیو بود که تصمیم گرفت زیبایی رسم الخط را به دنیای دیجیتال هدیه دهد.
من زمانی که مکانیک می‌خواندم فهمیدم که عمده دانشجویان مکانیک از برق و کامپیوتر سر در نمی‌آورند. این بود که وقتم را برای برنامه‌نویسی و میکرو کنترلر ها و طراحی مدارهای واسط و … گذاشتم. و همان‌ها شد که موفقیت بیشتر در کار فنی را برای من به همراه آورد.
به عنوان آدمی که در ده‌ها مجموعه درگیر کسب و کار است صریحا می‌گویم که اگر در بدنه دولت کار کنید تفاوت لیسانس و فوق لیسانس می‌شود چند ده هزار تومان افزایش حقوق. دکترا هم همینطور.
در بخش خصوصی هم هیچکس پول مدرک شما را نمی‌دهد، بلکه پول توانایی‌های شما را می‌دهد و «ثروت»ی که برای شرکت خلق می‌کنید.
مطلب مرتبط:
مطلبی دیگر از این انتشارات
چراغ اون اتاق برای کی روشنه؟
مطلبی دیگر از این انتشارات
هفت عادت صبحگاهی افراد موفق
مطلبی دیگر از این انتشارات
با ۶ مهارت گلیمت از آب بالا بکش: مطلبی برای بزرگترها، بچهها خودشان بلدند