قانون ۴۰ درصد: مغز این طوری گول می‌زند

دیروز مقاله‌ای در سایت فوربز خواندم که قانون جالبی به نام ۴۰ درصد را توضیح می‌داد. دوست دارم اینجا خلاصه توضیحش بدهم.

وقتی مغز می‌گوید: «دیگه نمیتونم! نفس آخرم هست! دارم میمیرم و امکان نداره ادامه بدم!» دقیقا همان موقع تو تازه ۴۰ درصد از توانت را به کار گرفتی! می‌بینی مغز ما به همین سادگی و راحتی گولمان می‌زند!

بعضی وقت‌ها مغز معکوس ما را گول می‌زند. مثلا وقتی قسمتی از بدن بدجور آسیب مغز پیام می‌دهد «هیچی نشده همه چیز آرومه تو چقدر خوشبختی». به قول معروف می‌گویند بدن گرم است، آن لحظه حس نمی‌کند. آب‌ها که از آسیاب می‌افتاد درد شروع می‌شود.

من قانون دیگری برای خودم دارم. ۳۰ درصد آخر کار ۷۰ درصد انرژی می‌برد. یعنی آن ۳۰ درصد آخر انرژی روحی و روانی بالایی می‌خواهد. من این نوع کار را زیاد تجربه کرده‌ام. وقتی که باید همه چیز را جمع‌جور کرد و باکیفیت کار را ارائه کرد، وقتی کارفرما بی‌قراری می‌کند و گره در کار افتاده، آن ۳۰ درصد آخر اذیت می‌کند.

بنظرم درصدش مهم نیست. یک جایی آن وسط‌ها مغز خسته می‌شود. یک جاهایی گلوگاه (bottleneck) هستند، از آن‌ها که می‌گذرد انگار کار در سرازیری می‌افتد و سختی ذهنی می‌شکند. همین که بدانید چطور حرف‌های مغز را بفهمید قدم بزرگی است. با دانستن این مساله می‌توان رو خود کار کرد و رفته رفته ظرفیت روحی روانی را بالا برد.

یک لیوان چایی داغ، یک فنجان قهوه تلخ

برای گذشتن ازین گلوگاه‌ها اسم‌های مختلفی گذاشته‌اند: سمجی، پوست‌کلفتی، ول‌کن‌گیرکرده، فداکاری، شور، اشتیاق، عطش یا حتی دیوانگی. به هر حال آدمی برای کنترل غرغر مغز به کلک نیاز دارد. بنظرم طبیعی‌ست که مغز بهانه بگیرد. این جور وقت‌ها بدترین کار بنزین ریختن روی این بی‌قراری‌ست. کار بهتر را چایی می‌کند. من همین جور که مغز دارد کولی‌بازی درمی‌آورد، یک چایی می‌ریزم، قهوه درست می‌کنم، به نتیجه کار فکر می‌کنم، می‌روم پیاده‌روی، سرشوخی را باز می‌کنم دوباره برمی‌گردم!

خیلی وقت‌ها هم استرس کم نمی‌شود اما من خیالم راحت است کار خودم را کرده‌ام.

قانون ۴۰ درصد به ما ثابت می‌کند که توانایی‌های ما خیلی بیشتر از خستگی‌های روحی روانی ماست. پس با قدرت بیشتری پیش برو و ۱۰۰ خود را وسط بگذار!

لینک مقاله فوربز:

The 40% Rule: The Simple Secret To Success