نعمت های پنهان!

سلام، امیدوارم حالتون خوب باشه. دلم میخواست حتما این پست رو براتون بنویسم، اولش میخواستم تو گروه ویرگولی ها در ایتا وویس کنم، گفتم چرا به آدمای بیشتری نگمش؟ و این شد که تصمیم گرفتم پستش کنم، امیدوارم مفید باشه.

مستقیم بریم سر اصل مطلب، اگر بهتون بگن لیستی از نعمت هایی که دارید رو بنویسید، چه چیزهایی رو می نویسید؟ اول یه کم فکر کنید به این سوال و چندتا از نعمت هایی که میاد تو ذهن تون رو مرور کنید.

یک اشتباه رایجی بین همه ما وجود داره در تهیه لیست نعمت ها، و اون اینه که نگاهمون فقط یا بیشتر مادی هست. یعنی چی؟ یعنی فقط نعمت های مادی رو نعمت میدونیم و میبینیم. مثلا اینکه: خدایا شکرت خونه دارم یا سقفی بالای سرمه، خدایا شکرت غذایی برای خوردن دارم، خدایا شکرت لباس های خوب و قشنگی دارم، خدایا شکرت که ماشین دارم، خدایا شکرت که شغل و درآمد دارم، خدایا شکرت بابت گوشی یا لپ تاپی که دارم و غیره...

در حالی که ما کلی نعمت ناشناخته و پنهان دیگه هم داریم که در دسته نعمت های معنوی قرار میگیرن و بعضیاشون رو اصلا نمیشناسیم! اصلا نمیدونیم که ایناام جزو نعمت ها حساب میشن! اگر میخواید با این نعمت ها آشنا بشید ترجمه دعاهای جوشن کبیر و افتتاح و ابوحمزه ثمالی رو بخونید.

مثلا یکی از این نعمت ها این هست که، ما زمینه انجام برخی گناهان رو نداریم. یعنی یه سری گناه ها رو نه اینکه خودمون نخواستیم که انجام ندادیم، بلکه بسترش نبوده برامون، و اینکه خودش جای شکر داره، خدایا شکرت که من رو در شرایطی قرار ندی که بخوام مرتکب اون گناه ها بشم.

یا مثلا، اینکه انقدر خدا آبرومون رو میخره و ستارالعیوبه و نمیذاره خیلی ها از زشتی های ما خبردار بشن.

اینکه ما دین داریم، محبت به اهل بیت داریم، شیعه هستیم. همه اینا جای شکر داره و ما چقدر بهشون توجه می کنیم؟

تکلیفی که داریم اینه: بشینیم لیست همه نعمت هامون رو بنویسیم، نعمت های معنوی و مادی و ریز و درشت، لیست نعمت هامون رو باید اصلاح کنیم.



یکی از مواردی که مانع شکرگزاری میشه و باعث کفران نعمت مقایسه کردن هست.

شاید از افراد زیادی شنیده باشید یا خونده باشید تو کتابها که میگن خودت رو با هیچ کس مقایسه نکن. و کلا این واژه بار منفی تو ذهن ما داره. اما انسان ذاتا اهل مقایسه کردن هست و بخش جدایی ناپذیری هست و ما نمیتونیم ازش عبور کنیم.

ما دو نوع مقایسه داریم، مقایسه خوب و مقایسه بد.

مقایسه بد کجا اتفاق میافته؟

زمانی که مقایسه صعودی میشه! یعنی شما خودتون رو با کسایی که بالاتر از خودتون هستند مقایسه میکنید. شما اینجایی، فلانی اون بالا، خودتو با اون مقایسه میکنی. در چه اموری؟ در امور مادی و دنیوی.

یعنی چی مثلا؟ میگی فلانی عجب ماشینی داره، خوش به حالش، فلانی چه خونه بزرگ و مجللی داره، اونوقت خونه منو ببین، خوش به حال فلانی ازدواج کرده بچه هم داره اون وقت من تو این سن هنوز مجردم!

این مقایسه ها باعث چی میشه؟ بزرگ شمردن نعمت دیگران که منجر به کوچک شمردن نعمت خودمون و حسرت خوردن میشه و تازه کفران نعمت هم هست.

مقایسه خوب چیه حالا؟ مقایسه با کسایی که بالاتر و بهتر از خودمون هستن. اما این دفعه در چه اموری؟ در امور معنوی و اخروی.

یعنی مثلا در نماز، در انجام مستحبات، در رعایت محرمات. نیا بگو من یه نماز شب خوندم عجب بنده خوبی ام، این رو بگو که فلان عالم دینی هررر شب نماز شب میخوند و یه شب که خواب می موند قضاش رو میخوند. بگو اقای نخودکی در کل هفتاد سال عمرش یک بار نمازش قضا شده. بگو فلانی چقدر اهل کنترل نفس هست و نگاهش رو از نامحرم، زبانش رو از غیبت حفظ میکنه، چقدر دست بده داره و اهل کار خیره.

خودمون رو در امور معنوی باید با بالاتر از خودمون و در امور مادی با پایین تر از خودمون مقایسه کنیم.

اینطوری باعث چی میشه؟ رضایت از زندگی.

مقایسه با افرادی که در امور مادی پایین تر از ما هستن باعث میشه نعمت های خودمون رو بیشتر ببینیم، حتی بعضی نعمت هایی که تا الان نمیدیدیم رو ببینم.

مثلا میدونید بعضی جانبازهای چهار پنج ساعت طول میکشه تا یه دستشویی برن؟ پس همین که راحت شما این کارو انجام میدید خداروشکر کنید.

میدونید بعضی افراد تو چه خونه هایی زندگی میکنن؟ طرف میگفت ما رفتیم یه مقدار کالا به یه خانواده ای کمک کنیم، رسمل تو طویله زندگی میکردن! یعنی وارد خونه می شدی نمیتونستی نفس بکشی، چون فقط یه دیوار بین خودشون و محل نگهداری گاو فاصله بوده و اون دیوارها همشون نم دار و بوی نم همراه با بوی طویله و دیوارایی که هر لحظه میگی الانه که بریزن!

یا یک روستایی هست که برای پنجاه تا خانواده فقط یک شیر آب مثل شیر سماور داره و اینا خانواده ها صبح به صبح باید پاشن برن آب پر کنن برای خودشون. در حالی که شما چندتا شیر آب تو خونه تون دارید؟ چقدر راحت امکان حموم کردن دارید؟

وقتی آدم اینارو میبینه تازه میفهمه چقدر تو ناز و نعمت داره زندگی میکنه.

(۱۹ رمضان) ۳٠ اسفند ۱۴٠۳ به وقت ۴:۲۲ بامداد
(۱۹ رمضان) ۳٠ اسفند ۱۴٠۳ به وقت ۴:۲۲ بامداد

منبع: دوره آموزشی زندگی اسلامی حسین مختاری.