کتابخوانی یک انتخاب نیست، یک ضرورت است.

یک) کتابخوانی یک انتخاب نیست، یک ضرورت است.

از هر قوم و نژاد و با هر فرهنگ و زبان و لهجه که هستید،

هر دین و مذهب و اعتقادی دارید،

با هر موضع و گرایش سیاسی،

در هر شغل و رشته و جایگاه اجتماعی،

با هر سن و سال و شرایط مالی و اقتصادی،

کتاب بخوانید، هر چه بیشتر و هر چه بهتر،

کتابخوانی را از انزوای فردی رهایی بخشید و آن را به بخشی از فرهنگ غالب عمومی تبدیل کنید.

دو) کتاب من، مکمل گوشی توست.

گسترش و غلبه‌ی تکنولوژی و رسانه‌های نوین، فرهنگ و فضایی پدید آورده که گویا همه چیز را می‌توان در درون همین گوشی و اینترنت جستجو کرد و یافت. اگرچه نقش رسانه‌های نوین در گسترش آگاهی عمومی قابل انکار نیست اما این واقعیت روشن را نیز نمی‌توان و نباید انکار کرد که گوشی و اینترنت، لازم است اما کافی نیست.

هیچ نسلی و هیچ بخشی از جامعه نمی‌تواند با بسنده کردن به گوشی و اینترنت، خود را از تجربه و میراث شفاهی و مکتوب نسل‌های پیش از خود بی‌نیاز بداند.

بدون کتاب، هیچ گوشی و اینترنتی کافی و کامل نخواهد بود.

سه) بدون کتاب، هیچ شعاری پشتوانه‌ای جدی نخواهد داشت.

زیباترین و جذاب‌ترین شعارها بدون پشتوانه‌ای از مطالعه و کتاب و اندیشه، نه تنها مشکلی از جامعه‌ی بشری حل نخواهند کرد بلکه بر آشفتگی و شکاف و عوام‌فریبی خواهند افزود. چه بسیار عوام‌فریبان بی‌محتوایی که در پس یک شعار زیبا پنهان می‌شوند و بی‌آن‌که حتی خود درکی عمیق از مفهوم و محتوای آن شعار داشته باشند، بساط ریاکاری و تزویر و فریب خلق می‌گسترند تا خود به نام و نان و نوایی برسند.

چهار) شناخت تاریخی، پیش‌نیاز کنش سیاسی و اجتماعی

آیا تاریخ را برای سرگرمی مطالعه می‌کنیم؟ به‌هیچ‌وجه !

مطالعه‌ی تاریخ، درکی به نسبت واقعی از گذشته به ما می‌دهد و ابعاد عینی تحلیل ما از گذشته را تقویت می‌کند. هر چه تحلیل ما از گذشته عمیق‌تر و پخته‌تر باشد، به همان نسبت برنامه و پیشنهادی که برای آینده داریم و عرضه می‌کنیم، دقیق‌تر و کامل‌تر خواهد بود و مخاطبان بیشتر و کیفی‌تری را جذب خود خواهد کرد.

یک تحلیل سطحی، ضعیف و بی‌مایه از گذشته هرگز نخواهد توانست پایه‌ی استواری برای آینده‌ای اطمینان‌بخش باشد.

مطالعه و شناخت تاریخی در جامعه‌ای مانند ایران که پیشینه‌ای هزاران ساله دارد، پیش‌نیاز ضروری کنش سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و رسانه‌ای‌ست.

پنج) تاریخ برای همه، به روش علمی

تاریخ برای همه یعنی همه می‌توانند و باید در خواندن و حتی نوشتن تاریخ سهیم باشند، مشروط به حرکت در چارچوب روش علمی و بهره گرفتن از آثار محققان. تاریخ برای همه یعنی همگانی شدن مطالعه و تحقیق در تاریخ و البته فرق ما که می‌گوییم تاریخ برای همه با امثال ویکی‌پدیا در این است که خود را ملزم به حرکت در چارچوب روش علمی تحقیق در تاریخ می‌دانیم.

شش) در غیاب کتاب، تصویرهای دروغین ساخته می‌شود.

در غیاب مطالعات تاریخی، برای‌مان و برای‌تان تصویرسازی خواهند کرد. تصویری بی‌پایه، غیرواقعی و فریبنده که نسبت چندانی با شناخت دقیق و عمیق واقعیت‌های تاریخی ندارد. تصویری که مبنای کنش سیاسی و اجتماعی قرار می گیرد و چنین کنشی جز افزایش بی‌حاصل هزینه‌های مادی و معنوی، دستاوردی نخواهد داشت.

می‌گویند قرار است با مطالعه چه مشکلی حل شود؟

می‌گویم اگر تردید دارید که با مطالعه و کتاب مشکلی حل می‌شود یا نه، اما من اطمینان دارم که بدون مطالعه و کتاب بر مشکلات افزوده خواهد شد.

کتاب بخوانیم.