نقد فیلم "12 مرد خشمگین": چگونه قضاوت کنیم؟

فیلم "12 مرد خشمگین" یکی از قدیمی ترین فیلم های لیست بهترین فیلم های imdb با نمره بین 8.9 تا 9 است و معمولا رتبه 5 این لیست را در اختیار دارد. اما آیا واقعا لیاقت همچین جایگاهی را دارد؟

داستان فیلم درباره پسری است که پدرش را با چاقو به قتل میرساند و حالا یک هیئت منصفه 12 نفره پس از شنیدن تمام صحبت ها از متهم و شاهدان، میخواهند در یک جلسه به ظاهر کوتاه درباره بی گناه یا گناه کار بودن آن پسر تصمیم بگیرند. رئیس جلسه اعلم میکند که اگر یک تردید منطقی داشته باشند که آن پسر بی گناه است و باید آن پسر را بی گناه اعلام کنند همچنین تمام 12 نفر هیئت منصفه باید یک رای داشته باشند و حتی اگر یک نفر رای مخالف داشته باشد و بقیه نتوانند او را قانع کنند، پرونده به هیئت منصفه دیگری داده میشود. همان اول جلسه رای گیری میشود. 11 نفر به گناه کار بودن پسر رای میدهند اما فقط یک نفر به بی گناه بودن پسر رای میدهد و بحث شکل میگرد ...

ادامه پست برخی از اتفاق های مهم داستان را برای شما فاش میکند

یکی از نقاط قوت فیلم، دیالوگ های آن است. نویسنده فیلم به خوبی توانسته به صورت پنهانی، سرنخ هایی را از همان اول داستان به مخاطب نشان دهد و بعدا از آن استفاده کند. برای مثال اوایل فیلم گفته میشود که هر کس جمله "تو را میکشم" را بگوید لزومی ندارد که واقعا قصد کشتن او را داشته باشد و همین موضوع در اواخر داستان به زیبایی دوباره مطرح میشود. البته نه اینکه داستان از همان اول به شما دیتا ها را میدهد و اگر خوب دقت کنید میتوانید خودتان نتیجه گیری کنید، بلکه فیلم به شما دیتا های مکمل دار را میدهد و تا وقتی مکمل آن را پیدا نکنید نمی توانید به نتیجه درستی برسید و این کمک میکند که مخاطب در فیلم گشتی بزند تا بتواند خودش تشخیص دهد آیا واقعا پسر بیگناه است یا گناه کار.

شخصیت پردازی بسیار خوب است. اول فیلم با چندین دیالوگ از چند شخصیت، ما متوجه نوع رفتار او و میزان منطقی بودن آن را میفهمیم. کسی که میخواهد سریع جلسه را به پایان برساند تا به مسابقه بیسبال برسد، قطعا نمی تواند به درستی درباره جان یک نفر قضاوت کند. کسی که میخواهد فقط داد بزند و به همه توهین کند، قطعا مناسب برای تعیین عدالت نیست. از همه مهمتر، نفر سوم هیئت منصفه است، او نه برای به خاطر شواهد و مدارک بلکه به خاطر اتفاقی بدی که برای او افتاده، رای به گناه کار بودن پسر میدهد. در کل باید گفت که نویسنده به خوبی توانسته با اولین دیالوگ هایی که هر شخصیت به زبان میاورند، نوع قضاوت و رفتار او را نشان دهد و در ادامه نیز مسیری شخصیتی که برای او ساخته است را فراموش نکند. اما خب شخصیت اصلی کمی به نظرم در شخصیت پردازی لَنگ میزند. انگار اول فیلم خودش هم نمی داند چرا به بیگناه بودن پسر رای داده است و بعد از اینکه همه حرف هایشان را میزند، تازه یادش می افتد که چه دلیلی داشته است پسر را بیگناه بداند

بازیگران به خوبی توانسته اند در نقش خود فرو بروند. انگار نه انگار که آن ها بازیگر هستند. وقتی در حال تماشای فیلم بودم فکر میکردم که اینها انگار خود شخصیت هستند، نه بازیگر آن. انگار اینکه کارگردان آمده از هر قشر از جامعه یک فرد را مناسب شخصیت خود برداشته است. نوع چهره و لحن هر بازیگر بیانگر نقش او است.

نکته ای که کمتر کسی به آن دقت میکند، نوع فیلمبرداری است. فیلمبرداری هم مانند سایر موارد بسیار خوب کار میکند. آن جایی که باید ثابت باشد، بهترین قاب را انتخاب میکند و آن جا که باید چندین دقیقه با یک بازیگر راه بیاید، بدون هیچ نقص و اشتباهی اینکار را انجام میدهد. همچنین در طول فیلم تمام نقاط اتاق را میبیند، طوری فیلمبرداری میشود که به طور فرض شما درون اتاق هستید و با چشمان خودتان وقایع را نگاه میکنید.

کلام آخر

این فیلم یکی از آن فیلم های درجه یک کلاسیک است که خیلی از فیلم های امروزی از آن الهام میگیرند.

نمره: 9.5

پست های مرتبط