_ فقط یک دلیل بیار که منو بفرستی اون پایین
+خودت چی فکر میکنی؟
_حوصلت سر رفته
+حوصله؟ آره. حوصلم از خیلی چیزا سر رفته. خیلی آدما.
_مگه خدا. همونی که آدما دوستش دارن حوصلش سر میره؟ اونم از آدمایی که خودش میسازه!
+معمولا نه. اما تازگیا... آره
_از چی؟
+خیلی چیزا. بدی هایی که قبلا نبود. خونریزی هایی که نبود. فاصله هایی که نبود. حتی دورویی هایی که نبود. آدم ها یا بهتر بگم بت هایی که سجده میکنن و توی سرشون هرچیزی هست... هرچیزی به جز خدا.
_پس آدما خیلی احمقن که تورو ناراحت میکنن. حوصلتو سر میبرن
+وقتی رفتی اون پایین، شاید خودت شدی یه بت متحرک. یه آدم!
_من نمیخوام آدم باشم. چرا باید حوصله سر بر باشم؟ چرا با کسایی زندگی کنم که میمیرن؟ چرا برم جایی که مردمش با خبر اخم یکی میخندن و با خبر خنده یکی اخم میکنن؟
+شاید باید بری و چندتا قلبو پر کنی. قلب مردم پوچه. خالی و خالی و خالی. میدونی روزی چند نفر به خاطر پوچی قلب میمیرن؟ قلبایی که پوچ میشن. و قلب های پوچی که میشکنن. و آدمایی که میمیرن...
_منم یه روزی میمیرم؟ پوچ میشم؟
+بستگی به خودت داره
_زندگی زشته؟ بی معناس؟
+نبود. مردم زشتش کردن
_دنیای جالبیه. یا بهتر بگم. عجیبیه
+بستگی به دید خودت داره. خیلیا چشماشونو بستن. فقط راه میرن. از روی گودال ها میپرن و نمیدونن میخوان به چه چیزی برسن. شاید بعضیا فقط از روی کنجکاوی خواستن که بت بشن. آدم بشن. به اون دنیای پایین پا بذارن. قلبایی رو میشکنن که چیزی برای از دست دادن ندارن. قلبایی رو میشکنن که فکر میکنن پوچی معنی نداره.شادن. بی دغدغن. اما اونا هم بت میشن. میشن انسان واقعی. فقط کسی نباش که این قلبارو میشکنه...
_به امتحان کردنش می ارزه؟
+میفهمی...
