چند نکته در باب همدلی با نگاهی به انیمیشن Inside out

همدلی از اون مهارت هایی که ۹۰ درصد ادم هایی که من در دانشگاه باهاشون سر کله  زدم چیزی ازش نمیدونن یا اگه میدونن بهش عمل نمیکنن.

تصور کنین دوست شما وارد یک رابطه عاطفی شده والان به فاک عظما رفته. والان اومده پیش شما که در دل کنه واز بدبختی هاش بگه. یا

حالش از این زندگی به هم میخوره واحساس پوچی میکنه. احساسش رو نسبت به زندگی میخواد بگه. یا ارشدش به فنا رفته واومده که پیش شما تا با شما حرف بزنه.

ما برای همدلی باید:

۱.دهن گشادمون رو ببندیم وفقط به حرف طرف با جان و دل گوش بدیم وگاه گاهی بهش بازخورد بدیم (مثل جمع بندی حرف طرف و یا داشتن ارتباط چشمی و...) تا طرف بفهمه که داره شنیده میشه

۲.دهن گشادمون رو ببندیم ونصحیت نکنیم ونصحیت نکنیم ونصحیت نکنیم ونصحیت نکنیم ونصحیت نکنیم نصیحت مقل پتکیه که شما تو سر یک ادم میتونین بزنین و فاصلتون رو نسبت به اون ادم بیشتر کنین

۳.دهن گشادمون رو ببندیم و طرف قضاوت یا سرزنش نکنیم. مسخرش نکنیم.

۴.دهن گشادمون رو می‌بندیم وبه طرف راه حل ارائه نمی‌دیم.(دقیقا همین کار اشتباهی که شادی در کارتون Inside out کرد)

یادمون باشه که ما در همدلی دنبال یک اتفاق بزرگ و تحولی عظیم نیستیم.

این واقعیت رو باید بپذیریم که ما همیشه نمی‌تونیم مشکلات و دردهای دیگران رو برطرف کنیم... اما می‌تونیم کنارشون باشیم و بشنویم‌شون.