نظر عامیانه یک بیننده : بازی مرگ | Death's Game

به عنوان یک بیننده عام، به طور کلی اطلاعات تخصصی در حوزه سینما ندارم و تمامی متون منتشر شده صرفا نظر و برداشت شخصی یک بیننده عادی است، در ضمن این محتوا ممکن است بخش هایی از داستان فیلم را فاش کند!!!

بازی مرگ در قالب یک مینی سریال هشت قسمتی یکی از هیجان انگیز ترین تجربه های سریالی من بود.
قبل از اینکه نظر خود را درباره بازی مرگ به انشاء در بیاورم، آمار خودکشی را در کره سرچ کردم و نتیجه با چیزی که فکر میکردم مطابقت داشت؛ در سال 2022 میلادی آمار به ازای هر 100 نفر 24 نفر اقدام به خودکشی کرده اند(فارغ از اینکه خودکشی موفق یا ناموفق بوده) که این آمار به معنی واقعی کلمه وحشتناک است !
بعد از تماشای فیلم ها و سریال هایی از سینمای کشور های مختلف با مضامین جدی اجتماعی به این نتیجه رسیده ام که اکثر فیلم ها و سریال های تولید شده با این مفاهیم در واقع معضلات جدی آن جامعه را بیان میکنند که با توجه به آماری که ارائه دادم کاملا واضح است که خودکشی احتمالا باید معضل درجه اول جامعه کره باشد. (برای خودم خیلی این آمار عجیب و دور از انتظار بود و فکر میکردم جامعه ای که از نظر تکنولوژی و سطح درآمد عقب مانده نیست یا به اصطلاح از جوامع جهان سومی نیست چگونه امکان دارد که اینقدر امید به زندگی پایینی داشته باشد!)

بازی مرگ برای من شروع شوکه کننده ای داشت از طرفی تصویری هم که از زندگی بعد از مرگ ساخته بود تصویر جذاب و درگیر کننده ای بود که واقعا این حس به بیننده القا میشود که او نیز درگیر این بازی است! من به شخصه خیلی به جنبه های فنی فیلم هایی که میبینم اهمیت نمیدهم شاید به این خاطر است که سوادی در آن ندارم ولی چیزی که بنظرم رسید این بود که از نظر فنی هم این فیلم عملکرد خوبی دارد جدای از بازیگران شاخص سینمای کره در آن حضور دارند و از نظر تدوین و صداگذاری و همچینین جلوه های ویژه نیز عملکرد خوبی دارد که یک بیننده عام را کاملا راضی خواهد کرد.

بازی مرگ از آن مدل سریال هاست که همه چیز میتوان در آن دید! از صحنه های اکشن و تعقیب و گریز های هیجان انگیز گرفته تا دردناکترین ضربه های روحی که یک مادر میتواند متحمل شود یا یک عاشق در رابطه با یک عشق نافرجام تجربه کند، چنین موقعیتی را متصور شوید که بعد از خودکشی در یک کالبد دیگر در همان جهان به زندگی برگشته اید و معشوقتان را میبینید که همچنان بعد از شما به فکرتان است، چقدر افسوس میخورید که چنین عشقی را از دست داده اید؟ یا مثلا وقتی در قالب یک کارآگاه پلیس به زندگی برمیگردید و میتوانید پرده از اسراری بردارید که برملا شدندشان زندگی خیلی از انسان ها را تحت تاثیر قرار میدهد. یا وقتی که در قالب یک جانی سایکوپث بیدار میشوید که از سلاخی کردن لذت میبرد. در کنار هم قرار گرفتن این شخصیت ها و گره های داستانی که آنها را به شکل معجزه آسایی بهم متصل میکند بشخصه برای من بسیار لذت بخش بود.

به عنوان یک ایرانی که این متن را مینویسم بسیار به روش انتقال پیام کره ای ها غبطه خوردم، کاملا به این موضوع واقفم که مقایسه فیلم ها و سریال های ایرانی با سینمای جهان از بیخ اشتباه است، ولی بعد از اینکه بازی مرگ تمام شد این واقعیت که خودکشی چقد میتواند روی زندگی عزیزانم سپس اطرافیان و در آخر جامعه، تاثیر گذار باشد متحیر شده بودم. رسالت سریال های ایرانی هم همین است که پیامی را انتقال دهند( فارق از انواع جهت گیری ها) اما آنقدر در انجام این رسالت فشل است که بیشتر ترغیب میشوم از آن ها دوری کنم به جای اینکه به آنها نزدیک تر بشوم!

تنها یک نکته منفی درباره سریال میتوانم لیست کنم و آن حتما مربوط به پایان بندی است. بشخصه دوست دارم در داستان ها، چیزی که خوش نیست اتفاق بیوفتد؛ بیگناه اعدام شود، عاشق به معشوقش نرسد و از این دست اتفاقات. منطقم هم این است که در دنیای واقعی چنین است و البته خسته شده ایم از بس پایان خوش را به خوردمان داده اند. ( بیشتر از این نمیخواهم درباره این موضوع بنویسم چون به خیلی از پارامتر ها وابسته است و بنظرم در دسته از موضوعات طبقه بندی میشود که درست و غلط در آن بی معنی است.). از این ها که بگذریم به نویسنده حق میدهم که چنین پایانی را برای داستانش در نظر بگیرد، سیر داستان چنین ایجاب میکند و بدون آن انتقال پیام آن کامل نیست از آن گذشته داریم درباره جامعه حرف میزنیم که آمار خودکشی آن فاجعه بار است، پس بیایید حداقل این بار را به آن ها سخت نگیریم!

صحبت کردن درباره پیام داستان آن را لوس و بی معنی و از طرفی کلیشه ای جلوه میدهد، و ترجیح میدهم خواننده از طریق دیدن فیلم به پیام آن پی ببرد که هم از جنبه های دیگر فیلم لذت ببرد و نیز دریافت مطالب از طریق نوشته همواره سخت تر است.

اما به عنوان سخن آخر، چیزی که از سریال بازی مرگ آموختم این بود که زندگی پر از ناشناخته هاست
و نمیدانیم در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد پس بنظرم زندگی کردن ارزش بیشتری دارد و اینکه بیشتر باید به داشته هایمان اهمیت بدهیم چرا که آنها هستند که به ما امید میدهند و فقط دیدن ناشناحته ها مارا به پوچی میرساند.( قبول دارم که زندگی پر از سختی هاست و هر روز هم سخت تر میشود و به همین دلیل است که باید بازی مرگ را دید!)