وقت بودن

تو زندگی هرکدوم از آدما:

‏یه وقتایی هست که اسمش «وقتِ بودنه»!!!

یعنی بپرسه چطوری،به یادت باشه،احوالی بپرسه حتی اگه کاری نکنه...

‏اگه اون آدمِ زندگیمون وقتی که باید میبود، نبود دیگه نمیشه روش حساب کرد!!!

‏اون لحظه باید درِ احساستو روش ببندی،ابر تنهایی هاتو ، غماتو ، درداتو‏بذاری رو دوشِ خودت...:)))

چقدر آدم تو زندگی من جویای احوال هستند!

یک یادو نفر فقط،یک‌نفره که این روز ها معرفت خودشو نشون میده و به یاد آدم های اطرافش هست علیرغم مشکلات شخصی خودش!

وظیفه اش نیست ولی یادشه:))

گله نیست توقع هم نیست من درک میکنم ولی اگه نمینوشتم غصه ایی و سنگینی روی دوشم میموند...