پرواز ساز

چه غوغایی‌ست، پروازِ آن سارِ بیمار در اوجِ آسمانِ اندوه...

گویی هنوز می‌خواهد اثبات کند که زخم هم می‌تواند بال باشد،

اگر درد را بفهمی.

کجا رفتند، کودکانِ سنگ‌پرانِ دشت‌های خاموش؟

آنانی که بازی را با ستیز می‌آمیختند

و ستیز را به معصومیتی کودکانه آلوده بودند؟

اکنون که من مانده‌ام، در این وادی بی‌فریاد،

دلم تنگِ همان پرتاب‌هاست.

بیا و پرِ من را – این بالِ بی‌پرواز را –

به سنگِ خویش بشکن.

بگذار اسیرِ زخمی‌ات شوم،

که در این دشتِ بی‌رویایی،

دیگر ایمانِ پرواز را از یاد برده‌ام...

#شاهرخ_خیرخواه

#شاهرخ_خيرخواه