ما ظاهراً آبادهای باطناً ویرانه ایم.
چه می شود اگر لبخندت، دغدغه ی زندگیش باشد:)
عادت دارم به تنهایی،
به سکوت،
به دور بودن.

با اینحال گاهی عجیب دلم میخواهد
برای کسی بهطور خاصی مهم و ارزشمند باشم،
طوری که یکی از دغدغههای زندگیاش،
لبخند زدنِ من باشد... .
مطلبی دیگر از این انتشارات
پدر را که نوشتیم جوهر عشق از قلم جوشید
مطلبی دیگر از این انتشارات
عهدی با یگانه معشوق خویشتن
مطلبی دیگر از این انتشارات
شکستن یک هزارهی انسانی