جنون میانسالی!!!

به چهل سالگی که نزدیک میشوی...

راستش به چهل سالگی که میرسی باز همان ادم بیست سال پیش هستی!

فقط کمی خسته تر،کمی رنجورترو شاید سنگدل تر و محافظه کار تر!

دیگر از دیدن خطوط دور چشمت و موهای سفید شقیقه ات غم عالم روی دلت نمی نشیند!

دیگر نه راه پس داری نه پیش!نه فرصت شکوفایی داری و نه نای تغییر!

خودت را میپذیری با تمام اشتباهاتت!نه سرزنش میکنی خودت را و نه میبخشی!

نه عاشق میشوی و نه یارای دل کندن از وابستگیهایت را داری!

نه جرات مقابله با دردهایت را داری و نه توان تحمل زخمهای کهنه ات را!

نه حسرت گذشته ها را میخوری و نه انتظار آینده را می کشی!

به چهل سالگی که پا میگذاری به اندازه ی طفل چهار ساله بهانه گیر میشوی و به اندازه ی چهارصد سال، تجربه پای زندگی حرام کرده ای!

به چهل سالگی که پا میگذاری چهار چنگولی تمام اندوخته های سالهای رفته را میچسبی و سنگ روی سنگ ارزوهایت نمیچینی!

اگر همه ی چهل ساله های دنیا مثل من فکر میکردند میزهای ریاست خالی و جنگها تعطیل میشد!

قطعا هیچ دینی متولد نمیشد و هیچ پیامبری ظهور نمیکرد!

اگر همه ی چهل ساله ها مثل من فکر میکردند دنیا جای قشنگتری میشد!

خوب میدانیم که تمام آتشهای دنیا از گور میانسالان بلند میشود!!!

آسیه محمودی