زندگی جنگل انبوهیست

زندگی گاه چون دفتر شعر زیباست و گاه مثل آواز مرگِ قو، دلگیر.

زندگی جنگل انبوهیست؛ پیچیده در مِه، پیچیده در اوهام.

و تو تنها اندکی زمان داری تا در کودکی بر شاخه‌ی درختی تاب علم کنی، در جوانی از آن درخت بالا بروی و میوه بچینی و در سالخوردگی دمی زیر سایه‌ی آن بیاسایی.

زندگی، بوی باران است. باید آن را ببویی، بشنوی، لمس کنی و در نهایت در آن حل شوی.

زندگی، یک ظرف است، یک بستر. و جان‌های ما به سانِ امواج رود، پیوسته به سوی مقصد درحال حرکت‌اند.

مقصد ما دریاست؛ درست همان‌جا که جان‌های ما از ابتدا تا انتهای تاریخ به هم خواهند پیوست و یکی خواهند شد.

#سارا نوشت