عشق ورزیدن خیالی، در دنیای واقعی

مثل تمام جمعه‌ها
نبودنت از هر وقت دیگری بیشتر به چشم می‌آید.
هیچ وقت نبودی و شاید هیچ وقت هم نباشی اما تصویری که از تو در ذهن من وجود دارد یک دلتنگی بی‌دلیلِ وصف نشدنی را پدید می‌آورد.
دلتنگی برای چیزی که تجربه نکرده‌ام و غبطه خوردن برای احساسی که می‌خواهم با توی واقعی تجربه کنم نه آنچه در خیالم از تو ساخته‌ام.

خیال را نمی‌توان در آغوش کشید؛
نمی‌توان عطر پیراهنش را استشمام کرد؛
دو دست خیالی اشک‌هایم را پاک نمی‌کنند؛
یک انسان خیالی کسی را حمایت نمی‌کند؛
و بدتر از همه
عشق ورزیدن خیالی در دنیایی که تمام دردهایش واقعی‌ است، مرهم نمی‌شود!

به‌قلم: کتایون آتاکیشی‌زاده