چَشم در برابر چَشم...

یادمه بچه که بودم از این بچه شکموهایی بودم که هر روز میرفتن لواشک و چیپس و آب نبات چوبی(هنوزم خیلی دوسش دارم و میخرم و هر روز از بوفه دانشگاهمون میپرسم ببخشید آب نبات چوبی نمیارین؟:) ) و اینا میخریدم...

همش هم در یه مغازه میرفتن ما بهش میگفتیم اسا جواد...

و اگه قرعه کشی میذاشتن مثل فروشگاه های زنجیره‌ای برای خریداران به احتمال 50 درصد من برنده میشدم...

یادمه گاهی اوقات میرفتم در مغازه و اون خواب بود لحظات سختی داشتم،نمیدونستم برم یا صداش بزنم :/...

یکی از روزها که من رفتم دقیقا خاطرم هست رفتم از این کبریت جدیدا که سرش قرمز نیست و زرده بخرم:) فکر میکردم اینا آتیشش فرق باید کنه‌ حتما!(وی7سالش بود) بعدش که رفتم باقی پولم رو یه دویست تومنی پاره پوره بهم داد منم بچه بودم خوب اونم میدونست که بچه هستم.(چجوری؟خوب دیده بود به کمالات انسان متعالی هنوز نزدیک نشدم:) ) و لذا دویست تومنی پاره رو کرد تو پاچه من:)...زمستونم بود و قاعدتا شلوارم پاچه داشت:)...