زمینی که ناسا سال 2014 کشف کرد چه شد؟!

اوایل سال 2014 بود که ناسا خبر از کشف سیاره ی جدیدی با نام Kepler-186f داد. این سیاره که به اندازه ی 550 سال نوری با ما فاصله دارد، جاذبه ای برابر با 0.52463 ( جاذبه ی زمین 1G میباشد ) و جرمی برابر با 0.71294 ( جرم زمین 1M میباشد ) دارد؛ این بدان معناست که چنانچه شما با وزن 100 کیلوگرم روی سطح سیاره ی Kepler-186f قرار بگیرید 30 درصد از وزن شما کم شده و تنها وزنی معادل 70 کیلوگرم خواهید داشت! احساس آزادی حاصل از کاهش جاذبه، تجربه ی خوشآیند دیگری است که گام برداشتن روی این سیاره برای شما به ارمغان می آورد.

اتمسفر

این سیاره همچنین دارای یک اتمسفر متشکل از نیتروژن و کربن دی اکسید است که در قیاس با زمین و فقدان گاز O2 ( اکسیژن ) مقوله ی سخت اما قابل حل را برای شروع تمدن بشری ایجاد می کند.

فشار هوای این سیاره همچنین برابر با 0.256atm ( فشار هوای زمین 1atm میباشد ) که به خودی خود موضوعی مهم و حیاتی برای تنفس روی این سیاره خواهد بود که البته با پیشرفت روز افزون بشر امروز، امری قابل حل است!

ابعاد

این سیاره با قطر 14870 کیلومتر، حدودا 1.1 برابر زمین است و به لحاظ ابعاد، این سیاره میتواند به راحتی میزبان تمامی ساکنان زمین باشد؛ این در حالی است که پروژه ی سفر به مریخ با سوالات متعددی در خصوص چگونگی فراهم آوردن امکان زندگی بشر بر روی سیاره ای که تنها 2 برابر وسعت ماه ( نصف زمین ) را داراست، رو به رو است! در وضعیت کنونی، نسل بشر بیش از پیش در حال افزایش است و کلید زدن پروژه ای با نام " مهاجرت همگانی به مریخ " یعنی نادیده گرفتن جان بیش از نیمی از انسان های ساکن زمین!

خورشید و منظومه

منظومه ی Kepler-186، که در واقع منظومه ی خورشیدی با نام Kepler-186 است سیاره ی مورد نظر ما را در آخرین مدار خودش جای داده و سرعت گردش این سیاره باعث شده تا هر سال روی زمین بر روی Kepler-186f تنها 129 روز به طول بی انجامد.

این خورشید 0.8 برابر حجیم تر از خورشید منظومه ی شمسی، 300 درجه سانتی گراد گرم تر و با توجه به استاندارد منظومه ها، تنها میزبان 2 سیاره ی ابتدایی مدار خود میباشد.

دوری کپلر 186 اف از خورشید خود، موجب شده تا برای ما مشکل بزرگی در خصوص آغاز حیات بر روی آن به وجود آورد!

دما

فاصله ی Kepler-186f با خورشید منظومه اش که یک کوتوله ی سرخ است، برابر با 11 دقیقه نوری است؛ این فاصله اگرچه به لحاظ علم نجوم، این سیاره را در مداری موسوم به " مدار قابل سکونت " جای داده است اما باعث شده تا سطح این سیاره بدون احتساب اتمسفر آن، دمایی برابر -86 درجه ی سانتی گراد داشته باشد که امیدواریم اثر گلخانه ای این سیاره، باعث گرم شدن و قابل سکونت شدن این سیاره شود!

محیط زیست

وجود کوه هایی با ارتفاع حداکثری 15 کیلومتر ( کمتر از دو برابر اورست ) که ظاهرا دارای برف است.

با توجه به اینکه دمای انجماد نیتروژن -210 و دمای انجماد کربن دی اکسید -87 درجه سانتی گراد است؛ یخ های موجود بر قله های این سیاره، قطعا نمیتواند نیترژون جامد یا کرن دی اکسید جامد باشد. این موضوع باعث شده تا تحقیقات بر روی این سیاره به طور جدی آغاز شده و منجر به ایجاد پروژه ای با نام " یافتن کپلر " شود که نتیجه ی آن ارسال یک کاوشگر به سمت این سیاره توسط ناسا طی سفارش تلسکوپ Kepler میباشد.

رشته کوه ها

این سیاره همانطور که اشاره شد دارای کوه های بسیار مرتفع میباشد که علاوه بر مشاهده ی ماده ی منجمد سفید بر قله های آن، به طور تکه تکه و کاملا جدا از هم بر سطح این سیاره قرار دارند و اینطور نیست که مانند زمین، اکثر نقاط خشک این سیاره، پر از رشته کوه های مرتفع و طویل باشد.

در واقع سطحی که انتظار میرود در صورت فرود بر یک نقطه ی تصادفی از آن به ما نمایش داده شود، چیزی مثل تصویر پایین است!

سطح

این سطح سیاره ی مورد نظر ما یعنی کپلر - 186 اف میباشد که سیاره ای پر ابر و دارای آب و هوای طوفانی گسترده و با حرکت بسیار کند میباشد.

آسمان

آسمان ابری این سیاره با اتمسفر و ابر های کرم رنگ، فضای خسته کننده و غم زده ای را برای ساکنان احتمالی آن به ارمغان خواهد آورد. با توجه به پاکی هوای این سیاره ی در قیاس با زمین، با توجه به رنگ و غلظت ابر های آن، آسمان به مرتب کم ستاره تری در انتظار ساکنان آن خواهد بود.

لطفا برای مطالب بیشتر در این خصوص، مجموعه ی مارا دنبال کنید!