چرا کاربران ایرانی حاضر به دست کشیدن از گوگل نیستند

مهمترین مانع برای رقابت با گوگل در ایران خودم مردم هستند.

با ورود ایرانیان به صحنه اینترنت که نسبتا هم دیر بود، برای جستجو در وب فقط موتور جستجوی یاهو بود که شناخته شده بود و هنوز خبری از گوگل نبود، اما نبودنش کاملا احساس می شد، چرا که وقتی با یاهو، فارسی جستجو می کردی نتایج جستجو با نمایش نادرست فونتهای یونیکد، نامفهوم (و بقولی عجق وجق) نمایش داده می شد و این مشکل حتی در نمایش عبارت جستجو هم بود و عملا یاهو کمکی به ایرانیان نمی کرد و این باعث دلزدگی از اینترنت می شد(فقط باید از اون نسل باشید تا بفهمید از چه مصیبتی می گویم).

اما خیلی زود گوگل آمد و این مشکل بزرگ را حل کرد و از آن زمان نزدیک به 20 سال می گذرد و امروز تقریبا همه ایرانیان با گوگل کار می کنند تا جاییکه حتی در سخنان مسئولین کشور متولی امر به کررات می شنویم که می گویند فلان موفقیت ما را در گوگل جستجو کنید!(بجای جستجو در وب).

آیا فقط همین نمایش درست حروف فارسی در گوگل باعث ماندگاریش نزد ایرانیان شد، قطعا این نبوده، چرا که با عملکرد خوب گوگل در نمایش فارسی، یاهو هم برای عقب نمانده از قافله، خیلی زود مشکل خودش را با فونتهای یونیکد حل کرد.

البته داستان محبوبیت گوگل برای غیرایرانی ها از این هم جالب تر است، گوگل را رقیب اصلیش یاهو که 3 سال زودتر از گوگل راه اندازی شده بود به جهان معرفی کرد. حتما می پرسید چطور؟

در سال ۲۰۰۰‌‌، یاهو بدترین حرکت استراتژیک خودش را در طول تاریخ جستجو انجام داد و برای تامین ده درصد از نتایج جستجویش با گوگل‌ قرارداد همکاری امضا کرد و به این شرکت‌ اجازه داد نتایج ارگانیک آن‌ها را به جای Inktomi تامین کند. پیش از این‌، کمتر کسی گوگل را می‌شناخت و این موتور در میان موتورهای جستجو چندان شناخته شده نبود.

اما همینکه زیر هر نتیجه‌ جستجو در یاهو‌ ذکر می‌شد: «قدرت گرفته از گوگل»! باعث شد کاربران یاهو تصمیم بگیرند بدون واسطه با گوگل سرچ کنند و اینگونه بود که یاهو، بزرگ‌ترین رقیب خود را به جهان معرفی و آن را به یکی قدرتمندترین برندها تبدیل کند!

اگر هم بقول مسئولان متولی جویشگرهای ملی؛ بگوییم سرویسهای گوگل، مثل جی میل، یوتیوب و بلاگر این اتفاق را رقم زده اند باید بگویم که این هم نمی تونه دلیلش باشه، اولا که هیچ کدام از این سرویس ها را گوگل خودش ننوشته، و از قبل از گوگل هم وجود داشته اند و گوگل آنها را در نیمه راه خود خریده است، در ثانی اکثر این سرویس ها یا به دلیل محتوای نامناسب مثل یوتیوب از طرف ایران و یا به دلیل امنیتی و سیاسی و تحریم آمریکا از سمت گوگل بر روی ایرانیان بسته شده است(یادمان باشد که گوگل بعد از انقلاب و بعد از تحریمها وارد ایران شده).

پس چرا جویشگرهای ایرنی محکوم به شکست بودند؟

شرکتهای زیادی در ایران طی سالهای زیاد در تلاش برای نوشتن موتور جستجویی که بتواند جای گوگل را در ایران بگیرد قدم در راه گذاشتند که قطعا به نتیجه نرسیدند، بزرگترین آنها (از نظر حجم سرمایه گذاری دولتی) یوز و مشهورترین آنها (از نظر استقبال مردمی) پارسی جو بود که خیلی ناباورانه صحنه را چراغ خاموش ترک کردند.

مسئولین در توجیه این اتفاق در گفتمانی تحقیرآمیز فقط گفتند که نمی توان با گوگل رقابت کرد و تنها ما قادر به ایجاد چند سرویس که گوگل علاقه ای به ایجاد آنها ندارد هستیم( سرویس هایی که مسئولین از آن دم می زدند مثل قیمت ارز و طلا، اوقات شرعی، فال حافظ و.... واقعا از نظر گوگل بی ارزش بوده و هستند) و چون گوگل به سمت آنها نخواهد رفت توجیه پیدا کرده و جالب که حتی نمایش آی پی کاربر که یک نیم خط کد برنامه نویسی دارد را به عنوان سرویس معرفی کردند...

چی می خواهم بگم؟ اگر مسئولین هر ده انگشت خود را از روی چشمهای خود برمی داشتند، می توانستند به این درک برسند که گوگل هم دست یافتنی است، تنها اگر بجای پرداختن به رانت و حرکت بر روی ریل خودتحقیری، توان ذهنیت ایرانی را باور داشتند و سرمایه های ملی را در جای درست هزینه می کردند این امر شدنی بود.

اما چرا با گوگل نمی شود رقابت کرد؟

گوگل 4 عامل بزرگ را سرلوحه کار خود قرار داد که این چهار فاکتور بطور بنیادین در ماندگاری او در ایران و جهان موثر بوده است و تقریبا به هیچکدام از آنها در جویشگرهای ایرانی توجه نشده است (که ناتوانی در اجرای این عوامل نیز می تواند دلیلی بر عدم اجرایش باشد).

1-گوگل به همه جای یک وبسایت سر می کشد

جویشگرهای ایرانی مثل پارسی جو و یوز تنها با صفحات html یک وبسایت سر و کار داشتند و کاری به متون آمده در داخل عکسها و فایلهای pdf یا محصولات آفیس مثل ورد و و... نداشتند و این یعنی درنظر نگرفتن بخش اعظمی از منابع موجود در وب.

اما گوگل چی؟

گوگل همه جا را برای یافتن متن های قابل جستجو کردن زیر و رو می کند مثل:

• جستجو در صفحات وب (html)
• جستجو در متن بکار رفته داخل عکس ها
• جستجو داخل فایلهای آفیس(مثل ورد، پاورپوینت، اکسل و...)
• جستجو داخل فایل pdf
• جستجوی متن در عکس های بکار رفته در pdf ها و محصولات آفیس و ضمایم وب
• جستجو متن در فایلهای فلش (این دست از فایلها امروز منقضی شده است)
• جستجوی متن در شبکه های اجتماعی مثل تلگرام.
• ....

2-گوگل سیستم درک لغت را دارد

شما در موتور جستجوی گوگل تقریبا به هر شکل غلطی که متن تان را وارد کنید، گوگل می فهمد شما چه می خواهید، من فقط از غلط املایی نمی گویم، حتی در صورت نوشتن کلمه اشتباه بجای کلمه مدنظر گوگل متوجه منظور شما می شود(در بند 4 به آن مفصل می پردازم) .

3- سرعت پاسخ دهی گوگل به عبارت جستجو شده در حد معجزه است

به سرعت بالای گوگل هیچ جویشگر ایرانی حتی نزدیک هم نشده، و در حالت خوشبینانه اش اختلاف تا 100 برابر است.

حتی با فرض کانکارنسی صفر، (تعداد کاربر همزمان با یک درخواست مشابه)برای جویشگر ایرانی و کانکارنسی 10 هزار برای گوگل؛ در گوگل، برگرداندن بدترین جستجو ( از نظر درگیر کردن منابع گوگل) اگر 25 صدم ثانیه زمان ببرد، از یک جویشگر ایرانی نمی توان زمان کمتر از 2.5 ثانیه انتظار داشت. (توجه داشته باشید که این فقط شامل جویشگرهای ایرانی نیست حتی موتور جستجوی بایدو از کشور چین هم برای اینکه بتواند پاسخی سریع داشته باشد با وجود دارا بودن یک هشتم جمعیت دنیا تعداد صفحات ایندکس شده خود را زیر 750 میلیون نگه راشته(به مستندات بایدو در ویکی مراجعه کنید) در حالیکه پارسی جو یکی از ا هداف خود را 4 میلیارد ایندکس اعلام کرده بود در حالیکه جمعیت ایران کمتر از یک درصد جمعیت جهان است و حال داشته باشید که گوگل چند ده میلیارد صفحه ایندکس کرده در دل خود دارد)

4- و بالاخره اینکه رسما گوگل بجای کاربران فکر می کند

مثلا شما اگر نام فلان بازیگر سینما را فراموش کرده اید و فقط یادتان است که خانمی بوده که در فلان مجموعه تلویزیونی بازی کرده که حتی نام درست آن سریال را هم نمی دانید، کافیست همین دانسته های محدود خود از این بازیگر را در اختیار گوگل قرار دهید تا شما را در یک یا دو و نهایتا سه مرحله به پاسخ مورد نظرتان برساند.

پروسه ای را که برایتان توضیح دادم اصطلاحا «ترندینگ» می گویند و هیچ کدام از جویشگرهای ایرانی به آن مجهز نشدند.

شما تصورش را بکنید بخواهید با پارسی جو (وقتی بود) یا یوز سابق صرفا دنبال بازیگری بگردید که می دانید خانم است و در مجموعه ای که اسمش را هم دقیق می دانید بازی کرده است،به جواب که نمی رسید بماند، دیوانه اتان می کند و اصلا کاری می کردند که فکر کنید از اول درگیر توهم بوده اید که فکر می کردید چنین بازیگری خلق شده است و باورتان میشود که اصلا چنین بازیگری وجود خارجی نداشته و احتمالا دچار مالیخولیا شده اید.

نتیجه مبحث:

تنها زمانی یک موتور جستجو از ایران یا هر کشور دیگری می تواند با گوگل رقابت کند که هر 4 عنصر بالا را در خود داشته باشد در غیر اینصورت برای ادامه کار (و گرفتن بوجه های حمایتی چند میلیاردی) باید بهانه های بنی اسرائیلی برای خود بتراشند ( اینکه تعداد کاربران جامعه هدف برای موتور جستجو باید بیش از 500 میلیون باشد و یا اینکه نیاز به سرورهای سریع و فراوان برای ذخیره سازی داده ها و ایجاد روتر ها را بهانه کنند و....).

دقیقا مثل یک شرکت جاده سازی که اصول اولیه ساخت آسفالت را بلد نباشد و کوتاهی طول مسیر را برا ی داشتن زیرساخت خوب را بهانه می کند حتی اگر آن خیابان، ولیعصر تهران باشد!....

از همین انتشارات:

چرا با گوگل نمی شود رقابت کرد؟

آیا واقعا گوگل شکست ناپذیر است؟

10 دلیل مهم و استراتژیک برای راه اندازی موتور جستجوی ملی
منتظر ظهور (𝓞𝔍𝓞).