هجوم افکار در اعماق وجود

سلام

چطورین

من فعالیتمو بعد از چهار سال دوباره می خوام شروع کنم ولی با این تفاوت که دیگه نمی خوام از تاریخ براتون بنویسم بلکه می خوام تاریخ خودمو بنویسم ?(می دونم ی کوچولو سنگین بود )

خلاصه بگم که اصلا ایده برای شروع ندارم و فقط می خوام تمام تجربیاتم و افکارمو براتون اینجا بنویسم چون که با نوشتم احساس بهتری پیدا می کنم هر چند که طی چند روز گذشته با اصرار داداشم فعالیتمو داخل اینستا شروع کردم که شاید مثلا با گفتن تجربیاتم بتونم به کسایی که دوست دارن مهاجرت کنن کمک کنم ولی متاسفانه این پروژه ناموفق واقع شد چونکه من متوجه شدم که اصلا به اینستا تعلق ندارم و با خودم گفتم شاید با انتشار عکس ها و گفته هام قضاوت می شم که من اصلا دوست ندارم هر چند که من از حرف زدن و تعریف کردن و خیلی دوست دارم اما حس خوبی پیدا نکردم و متوجه شدم که اصلا اهلش نیستم .

همین طور که از عکس مشخص امروز کتابخونه بودم چونکه بنده تقریبا 13 دیگه آزمون دارم و باید آماده شم ولی امروز حس خیلی بدی داشتم چونکه من هر روز خیلی فشرده درحال یادگیری زبان اینجا هستم بعد کلی درگیری فکری با خودم به خودم اومدم و گفتم چخبرهههه ارومممم باش تو که با هیچ کس رقابت نمی کنی قرار نیست که بهت مدال طلا بدن در آخر یا اینکه بگن تو به عنوان بهترین فرد این دنیایی نمی دونم دلیل این مشکل یا بهتره بگم ریشه ی این مشکل بین ما ایرانی یا بهتره بگم شخص خود من با آدم های اطراف من چی بوده که همه ی ما در حال رقابت کردن هستیم اما نمی دونیم برای چی برای کجا نمی دونیم مقصد نهایی کجاست بعد از بدست آوردن هر دستاوردی ناراضی تر از قبل دنبال بدست آوردن بی نهایت ها هستیم (اینجا خوبه که به این نکته اشاره کنم که واقعا ما ایرانی ها به خصوص دانشجو ها خیلی آدم های تلاشگر و سخت کوشی هستیم و فشار زیادی به خودمون می یاریم ) ولی حقیقتا باید بهتون بگم که امروز واقعا روز پر از تفکری بود چون خودم حس می کنم وسواس درس خوندن گرفتم در صورتی که من نیاز ندارم بعد این همه درگیری با خودم به این نتیجه رسیدم که نیاز به یک تحول دارم نیاز دارم که بیام اینجا احساسات و تجربیاتمو با کسی تقسیم کنم برای همین اومدم اینجا بنویسم .

پس اگه دوست داشتین بهم بگید که بیشتر واستون تعریف کنم از اینکه اروپایی ها در مورد ایران چی فکر می کنن اصلا چه اتفاقاتی در طول روز پیش می یاد .