پروراندن استعداد فیله گوساله

«هر چیز که در جستن آنی، آنی» را اگر کمی تغییر دهیم به «هر چیز که در خوردن آنی، آنی» می رسیم. دست بر قضا یک ضرب المثل رایج در انگلیسی هم می گوید: «شما آن چیزی هستید که می خورید!»؛ حالا بماند که این جمله نیچه را هم که «اگر در مغاک بنگری، مغاک هم در تو می نگرد»، کمی بسط دهید به همین عبارات بالا می رسید! البته برای صحبت از اهمیت غذا و آشپزی و خوردن و نوشیدن لازم نیست پای مولانا، نیچه و فرهنگ عامه انگلستان را به میان بکشیم و کیست که نداند غذا، فرهنگ غذایی و دنیای آشپزی چه اهمیتی در زندگی انسان دارد؛ یکی از پر تنوع ترین شاخه های فرهنگی در میان ملل مختلف که یادگرفتنش راحت تر از آموختن زبان قوم یا ملیتی دیگر است. پس اگر مثل من همت یا استعدادی در آموزش زبان های دیگر ندارید اما به فرهنگ ملل علاقه مندید، پا گذاشتن به دنیای آشپزی را از دست ندهید؛ حداقل لطفش این است که دستپخت شما می تواند به اندازه یک مکالمه طولانی و دلپذیر با غیرهم زبانی کار را پیش ببرد. اگرچه خوردن و آشامیدن یک فعل روزمره و تکراری به شمار می آید، اما کمی دقیق شدن در آن، پیدا کردن پیوستگی های فرهنگی آن در نقاط مختلف دنیا، آمیخته شدنش با دین در بسیاری از فرهنگ ها، تاثیرش در آموزه های فلسفی برخی مکاتب و حتی تاثیرش در پزشکی نشان از این دارد که غذا خوردن تنها آمیختن گوجه، تخم مرغ، روغن و ادویه برای ساختن یک صبحانه نیست؛ آشپزی چیزی فراتر از مقدماتی برای برآورده کردن یک نیاز روزانه بشری، بلکه تلاشی برای آرامش و تعالی روح است. حداقل برای من که چنین بوده و بسیاری از ناکامی ها را در پناه آشپزی پشت سر گذشته ام. برای مثال من علاقه فراوانی به آموزش دادن و پروراندن دارم. سال ها در روابط خانوادگی تلاش کردم به بچه های خردسال نزدیکم چیزهایی بیاموزم؛ چیزهایی که احتمالا خودم بلد بودم و دوست داشتم به کسی آموزش بدهم. اما از بد حادثه چون بخشی از این فرایند به روابط انسانی و مهارت های آن باز می گردد، چندان توفیقی در آن نیافتم. حتی این تلاش هایم به نوعی به سرخوردگی و ناامیدی هم تبدیل شد. بااین حال، درست در همان دوران ناامیدی بود که آشپزی به کمکم آمد و توانستم چاله اشتیاقم به پروراندن استعدادها را پر کنم. دیدم اگرچه نمی توانم استعدادی را در بچه ها پرورش دهم، ولی می توانم به خوبی یک فیله گوساله را در روغن زیتون، فلفل و رزماری بخوابانم تا چند روز بعد به یک استیک خوشمزه تبدیل شود. یا عدس های خام را می توانم چند روز قبل از عدس پلو شدن در میانه دستمال پارچه ای خیسی بخوابانم تا جوانه بزند و آماده تبدیل شدن به عدس پلو شوند. از پرورش استعدادهای انسانی به پرورش استعدادهای خوراکی رسیدم. احتمالا اگر بنشینم و فکر کنم بسیاری دیگر از چالش های زندگی ام را هم می توانم پیدا کنم که به مدد آشپزی از پسش برآمده ام؛ چه روزهایی که عصبانی بودم و بی هدف شروع کردم به سرخ کردن پیاز برای آرام کردن خودم و چه وقت هایی که شاد بودم و شادی خودم را با کبابی دلپذیر چندبرابر کرده ام. صبر و بردباری ام را با تلاش برای سرخ کردن سه ساعته پیاز برای یک صبحانه عثمانی آزموده ام و بسیار دیگر از مثال ها. برای همین به نظرم رسید که شاید آشپزی به چیزی بیشتر از ستونی برای به اشتراک گذاشتن رسپی ها و دستور پخت ها نیاز داشته باشد. پس تصمیم گرفتم اینجا از آشپزی بنویسم.