از همون آدمهایی که انشای همکلاسیهاش رو مینوشت. مدیون روزهای وبلاگنویسیام و این روزها با نشریاتی همچون حوالی و رود همکاری میکنم.
راهیِ راهرویِ ذهن
گفتن از اینکه کجا زندگی میکنیم و هرروز چه حجمی از خبرهای جریانساز به سمتمان روانه میشود، روایتی تکراری است. روز و شبمان پر شده است از اتفاقهایی که بیرون از زندگی ما در حال رخ دادن است اما ناخواسته پایش به ذهن و زندگیمان کشیده میشود.

ساختار ذهن ما ناخودآگاه در انتظار دادهای است تا آن را پردازش کند، نسبتش را با زندگیمان مشخص کند، و بعد دستوری بدهد مبنی بر انجام فعلی مثبت یا منفی. اینکه چطور بتوانیم افسار ذهن را به دست بگیرم، مهارت ویژهای میطلبد و نیازمند تمرین و آموختن است.
پیش از هرچیز، شناخت عملکرد ذهن به ما کمک میکند تا بر آن تسلط پیدا کنیم، آلارمهایش را بشنویم و بعد، بسته به موقعیت، مهارتی را برای عملکردی مثبت به کار بندیم.
همهی اینها را گفتم تا برسم به «راهرو». جایی که قرار است شناخت ما را نسبت به ذهن و تواناییهایش تسهیل کند.
«راهرو» یک کانال محتواییست که آموزههایی را با هدف بهبود مهارت زندگی در دل خود جای داده است. به قول خارجیها قرار است به ما سافت اسکیل(مهارت نرم) بیاموزد تا «سال و فال و مال و حال و اصل و نسل و تخت و بخت»مان را سامان دهیم و در نهایت «اصل ثابت نسل باقی تخت عالی [و] بخت رام»ی داشته باشیم.
به زودی بیشتر از این مسیرِ تسهیلگر برایتان خواهم گفت. اجالتا «راهرو» را بگذارید در لیست صفحاتی که باید دنبال کنید، تا باقی قصه را به زودی برایتان روایت کنم.
مطلبی دیگر از این انتشارات
ابعاد برنامهریزی: چه چیزهایی در زندگی ارزش برنامهریزی دارند؟
مطلبی دیگر از این انتشارات
محتوای ویژه (Premium Content) چیست؟
مطلبی دیگر از این انتشارات
من با خودم حرف میزنم؛ تو چطور؟