سوکورو تازاکی·۶ سال پیشبیهدف شماره یکخیلی وقت‌ها دلم می‌خواد بی‌هدف بنویسم، همونقدر که دوست دارم بی‌هدف تو خیابون‌های این شهر نه چندان دلنشین راه برم. با وجود اینکه رعایت نیم‌فاصله‌ها با اون ترکیب دکمه‌های سختش گاهی خسته‌ام می‌کنه، اما همین نوشتنه خودش خستگی‌های اساسی دیگه‌ای رو از روی شونه‌هام برمی‌داره. شاید بپرسید اصلاً نوشتن بی‌هدف چه فایده‌ای داره؟ مگر جز این نیست که...
