محبوب من! طوفان منم! سامان برایم بوده ای
من درد محضم! تو ولی درمان برایم بوده ای
از زشتیِ دنیای قبل از تو برایت گفته ام؟!
زیباترین، در عالمِ امکان برایم بوده ای
رودی خروشان بودم و خشکیده بودم سالها
جانم شدی! سرچشمه ای جوشان برایم بوده ای
بی تو اساسِ زندگی از بیخ و بن سست است و تو
شالوده و اصل و پی و بنیان برایم بوده ای
ایمان من را کرده افزون خاطرت، جانا بدان
تو جلوه ای از جلوه ی یزدان برایم بوده ای
عشقت شبی از آسمان بر قلب من الهام شد
گویی که پیغمبر شدم؛ قرآن برایم بوده ای!
یعقوب و یوسف قصه ی امروزِ من بوده ست و تو
من کور بودم؛ نور، در چشمان برایم بوده ای
لطفی غنی، با چون منی؟! این نیست باورکردنی!
من مستمندی عاجزم؛ سلطان برایم بوده ای
سروی که روزی خشکسالی قامتش را کرد خم
من بوده ام پیش از تو پس، باران برایم بوده ای
انگار مخفی می شوی هربار در اشعار من
ای مهربان! ظاهر ترین پنهان برایم بوده ای!
«علی معلمی»
چند کلام کوتاه:
سلام و عرض ادب.
امیدوارم در پناه خدا حالتون خوب باشه و ایام به کامتون.
قسمت شد تا دوباره بعد از مدتی در خدمت شما باشم و شعری رو تقدیم تون کنم. ممنونم بابت وقتی که برای خوندنش گذاشتید و امیدوارم مورد رضایت تون واقع شده باشه:)
بابت اینکه نتونستم این مدت نسبتا طولانی رو حضور داشته باشم اینجا و باشم در کنارتون صمیمانه عذر می خوام. دیگه تقریبا میشه گفت چندان زمانی باقی نمونده تا به پایان رسیدن این وضعیت. از دعای خیرتون بی نصیب مون نذارید بلکه در نهایت اتفاقی رقم بخوره که بهترین باشه. خیلی متشکرم:)
جا داره یه تشکر هم بکنم از حسام موسوی زاده ی عزیز بابت کار کردن روی طرح فوق العاده ای که برای شعر زد.
سه شعر آخر:
حسن ختام:
شاید مانند کودکی باشیم که در کنار دریا با سنگ ریزه و صدفهای زیبا بازی می کند، اما بی خبر از آنیم که دریایی بس بزرگ و اقیانوسی بیکران در مقابل دیدگانمان وجود دارد که در اعماق آن اسرار بزرگ و شگفت انگیزی نهفته است.
منتسب به آیزاک نیوتن
