گاهی با میل خود
بدون هیچ اجباری
یا استکباری بیرونی
میل به ویرانی خویش دارم
نه آن قدر که مرا به خود آزاری
محکوم کنند
یا اینکه دیوانه خطابم کنند
این بیشتر در درون من
اتفاق می افتد
و تنها اثر آن
تلخندیست که همه آن را می بینند
و فکر می کنند
حال من
خوب است
اما واقعیت چیز دیگریست
جنگلی که در شعله ی خود می سوزد
بی آنکه لحظه ای دیده شود
و من خاکسترم
در میان درختان سوخته...
نوشته ای دیگر از من :
